Ο ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ ξαναχτυπά … Τρίτη, Οκτ 28 2008
Γενικά 3:03 μμ
Με αφορμή την πρόσφατη ημερίδα για τη Συμμετοχική δημοσιογραφία και τα νέα μέσα (1,2), κυκλοφόρησε νέα επιστολή του ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ που αφορά την διοργανώτρια Σοφία Ιορδανίδου. Θυμίζω ότι ο ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ είχε συγγράψει πριν ενάμιση χρόνο μνημειώδη ανοιχτή επιστολή προς την κ. Παναγιωταρέα (1,2), την οποία, αν και ανώνυμη, τη θεωρώ ύψιστη πράξη αντίστασης στη μεταπολιτευτική ξεφτίλα. Αναδημοσιεύω την επιστολή από εδώ γιατί άπτεται άμεσα της κατάστασης στα ελληνικά ΑΕΙ. (Disclaimer: δεν γνωρίζω την εγκυρότητα των γραφομένων του DEMASAMERE. Αν αυτά που λέει δεν είναι αληθή, οι άμεσα εμπλεκόμενοι δεν έχουν παρά να τα διαψεύσουν.)
Η επιστολή:
Να που η Αννούλα… του Τμήματος Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του ΑΠΘ (όχι αυτή του… χιονιά) διοργανώνει «διεθνές συνέδριο» για τους… ΜΠΛΟΚΕΡΣ (!!!!!), με τη συμμετοχή μόνο ενός ξένου, του Αμερικανού Νταν Γκίλμορ, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα να υπογράψει την ελληνική έκδοση του βιβλίου του «Συμμετοχική Δημοσιογραφία και με τη βούλα…»!!! Το συνέδριο το διοργανώνει κατ’ ουσίαν η «αυτοκόλλητη» της Αννούλας, η Σοφία Ιορδανίδου, διδάσκουσα για ένα χρόνο με βάση το Π.Δ. 407 στο εν λόγω Τμήμα (στο Ηλεκτρονικό Βιογραφικό της φαίνεται να διδάσκει και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών!!!), η παριστάνουσα τη δημοσιογράφο αλλά κυρίως γνωστή ανά το Πανελλήνιο και στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στη «δημοσιογραφική οικογένεια» για τις πολλές και ποικίλες δημόσιες σχέσεις που διατηρεί με ανθρώπους όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, γεγονός που την έχει οδηγήσει να διακηρύσσει δεξιά και αριστερά με άνεση και έπαρση πως: «Μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχω εκλεγεί επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του ΑΠΘ, γιατί εγώ το επιθυμώ σφόδρα και το γουστάρει αφάνταστα η Άννα»!!! Αυτός είναι ο λόγος που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΟΣ ΔΕΠ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΩΣ ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΥΝΕΔΡΙΟ, το οποίο εμφανίζουν ως διεθνές με έναν μόνο ξένο εισηγητή και με κάποιους ιθαγενείς δημοσιογράφους και κάμποσους πτυχιούχους του συγκεκριμένου Τμήματος!!! Από το Τμήμα –και όχι μόνο– συμμετέχουν ως μέλη της Επιστημονικής και Οργανωτικής Επιτροπής της Διημερίδας «διδάσκοντες (μέλη ΔΕΠ), Δημοσιογράφοι και Διδάκτορες του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ» οι εξής: Άννα Παναγιωταρέα, Ανδρέας Βέγλης, Κατερίνα Μυστακίδου, Γιώργος Καλλίρης, Έλσα Δελληγιάννη, Σοφία Καϊτατζή-Γουΐτλοκ, Σοφία Ιορδανίδου, Παύλος Νεράντζης, Κλειώ Κεντερελίδου, Δήμητρα Δημητρακοπούλου»! Ορισμένοι από αυτούς είναι συντονιστές των συζητήσεων της διημερίδας και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΕΛΟΣ ΔΕΠ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΩΣ ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ σε αυτό το συνέδριο, που το βαφτίζουν και… επιστημονικό και… διεθνές!!! Έχουν χάσει οι λέξεις το νόημά τους. Τέτοια δημόσια ξεφτίλα δεν έχει υπάρξει σε κανένα ΑΕΙ καμιάς χώρας του κόσμου και είναι απορίας άξιον το πώς και γιατί θα πάει να ανοίξει τις εργασίες αυτού του δήθεν διεθνούς και δήθεν επιστημονικού και δήθεν συνεδρίου η πρόεδρος του Τμήματος και αντιπρύτανης του ΑΠΘ κα Τσατσάκου. Ή μήπως η παρουσία της Τσατσάκου οιωνίζει και διασφαλίζει την ΕΚΛΟΓΗ της Ιορδανίδου σε θέση βαθμίδας Επίκουρης Καθηγήτριας ή Λεκτόρισσας, όπως διατείνεται η ίδια η… υποψήφια και κατά δήλωσή της ήδη «πανεπιστημιακός» και «καθηγήτρια» του Τμήματος;;;!!! Μάλιστα, διατείνεται πως: «Η Άννα και η Κατερίνα η Μυστακίδου ήδη έχουν ετοιμάσει το κείμενο της τριμελούς εισηγητικής επιτροπής, το οποίο ασφαλώς θα συνυπογράψει και ο Νίκος ο Μπακουνάκης και το οποίο δεν πρόκειται να αμφισβητήσει κανείς από τους εκλέκτορες. Αν την προηγούμενη φορά η θέση βγήκε άγονη, τώρα θα το καταλάβουν οι εκλέκτορες πως με την αναπομπή η θέση είναι δική μου και η εκλογή μου βεβαία»!!! Μπράβο σιγουριά το κορίτσι!!! Μπράβο αυτοπεποίθηση!!!
Ένα είναι βέβαιο: Η κα Παναγιωταρέα η… κοπανατζού έχει διχάσει το Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του ΑΠΘ και έχει ως συνοδοιπόρους της μέλη ΔΕΠ που ήδη είναι ή μέλλουν να γίνουν… κοπανατζήδες. Μην μπούμε σε λεπτομέρειες. Εν καιρώ θα εκθέσουμε και τα σχετικά ντοκουμέντα. Και σε αυτό το παιχνίδι η Άννα εντάσσει και θέλει σύμμαχο της και μέλος ΔΕΠ, κατά παράνομο τρόπο, αφού δεν πληροί καμιά από τις προϋποθέσεις των σχετικών Νόμων, τη γνωστή “κυρία των Δημοσίων Σχέσεων” Σοφία Ιορδανίδου, η οποία έχει φροντίσει να αποσύρουν τις αιτήσεις τους αξιόλογοι συνυποψήφιοί της, για να μείνει μόνη και κυρίαρχη του… παιχνιδιού. Εύγε, Σοφούλα… και Αννούλα…
Αν τα ΑΕΙ της Χώρας είναι στ’ αλήθεια ΑΕΙ και όχι χαμαιτυπεία και αν πράγματι η Δικαιοσύνη είναι Ανεξάρτητη Εξουσία και όχι μανδύας κάλυψης ανομιών και παρανομιών κάποιων ισχυρών, τότε απαιτούνται ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ –και οπωσδήποτε ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ– εκ μέρους όλων εκείνων που ΕΧΟΥΝ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ, στα κάτωθι ερωτήματα:
(1) Η κα Άννα Τριανταφύλλου-Παναγιωταρέα είναι… ο γενικός δερβέναγας του Τμήματος Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του ΑΠΘ, ώστε να φαίνεται πως τη φοβούνται στο σύνολό τους ή σχεδόν όλα τα μέλη όλων των βαθμίδων του Τμήματος και ότι είναι υποτακτικοί της ως και η πρόεδρος του Τμήματος κα Τσατσάκου και ο αντιπρόεδρος κος Πέτρου; Είναι θέμα απλής… ακηδίας ή… καλλιεργούμενου φόβου; Ενός φόβου που εδράζεται σε ποια δύναμη της κας… Αννούλας;
(2) Η κα Άννα Τριανταφύλλου-Παναγιωταρέα… κατά τους πιο έγκριτους δημοσιογραφικούς κύκλους, όπως θα έλεγε και η ίδια εάν θα ήταν σε θέση να βελτιώσει τα ελληνικούλια της, έχει αυτοκόλλητη φίλη τη Σοφία Ιορδανίδου. Ουδέν μεμπτόν. Όμως, επιθυμεί σφόδρα να την κάνει Επίκουρη Καθηγήτρια ή Λέκτορα για το γνωστικό αντικείμενο «Κοινωνικό και Πολιτισμικό Ρεπορτάζ» στο Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του ΑΠΘ, με το έτσι θέλω, γιατί θεωρεί το Τμήμα φέουδό της! Έκανε την πρώτη απόπειρα το 2007, με τριμελή εισηγητική επιτροπή: την Άννα Τριανταφύλλου-Παναγιωταρέα, και μια φίλη της και φίλη της Ιορδανίδου, την Ματούλα Σκαλτσά (μη δημοσιογράφο!!!, καθηγήτρια της Μουσειολογίας στην Αρχιτεκτονική του ΑΠΘ), οι οποίες συνηγόρησαν με ποικίλες επικλήσεις παράνομων αιτιολογήσεων την εκλογή σε βαθμίδα λέκτορα της Σοφούλας Ιορδανίδου!!! Ο τρίτος της τριμελούς εισηγητικής επιτροπής Βασίλης Νόττας πρότεινε για επίκουρο τον πληρούντα τις προϋποθέσεις του Νόμου αντίπαλο της Σοφούλας. Και έτσι η θέση… βγήκε άγονη!!! Η Σοφούλα, όμως, δεν μάζεψε τα… κουκιά όλων των εκλεκτόρων. Κρίμα, γιατί το κορίτσι των Τσουκάτου και Τσοχατζόπουλου είχε τώρα την εύνοια και δύο υπουργών της τότε κυβέρνησης, των Βουλγαράκη και Κεφαλογιάννη!!! Υπερκομματικής αποδοχής πρόσωπο, η Σοφούλα!!!
(3) Η κα Άννα Τριανταφύλλου-Παναγιωταρέα… ξαναδιοργανώνει την εκλογή της φίλης της Σοφίας Ιορδανίδου στο εν λόγω Τμήμα, αφού κατά τον έλεγχο νομιμότητας από την πρυτανεία του ΑΠΘ της… άγονης θέσης, διαπιστώθηκε ότι κακώς και παρανόμως τέθηκε η Σκαλτσά στην τριμελή εισηγητική επιτροπή και στο εκλεκτορικό σώμα και ότι η Παναγιωταρέα δεν αιτιολογεί νομίμως την ψήφο της (προς τη φίλη της Σοφούλα), και κατ’ επέκτασιν… μη νόμιμοι ήταν και οι ψήφοι όλων των μελών ΔΕΠ που αποδέχτηκαν την εισήγηση των Παναγιωταρέα – Σκαλτσά. Οπότε, έχει αρχίσει η καινούρια μεθόδευση: Αν και συνεχιζόμενη διαδικασία, το Τμήμα διορίζει ως τριμελή εισηγητική επιτροπή τους: Άννα Τριανταφύλλου-Παναγιωταρέα, Κατερίνα Μυστακίδου (καθηγήτριες του Τμήματος), Νίκο Μπακουνάκη (καθηγητή στο Πάντειο). Έθεσαν εκτός της τριμελούς τον Βασίλη Νόττα. Και όπως διατείνεται η Σοφούλα σε φίλους/φίλες μέλη της Ε.Σ.Η.Ε.Μ.Θ.: «Η Κατερίνα είναι δικός μας άνθρωπος, όχι σαν τον Νόττα που μας χάλασε την προηγούμενη φορά τη σούπα. Ο Μπακουνάκης είναι άνθρωπος δικός μας, δικός μου φίλος και φίλος του Πρετεντέρη, ο οποίος είναι και δικός μου φίλος και κολλητός φίλος της Άννας». Όσα δεν μπόρεσε η Άννα με τη Σκαλτσά το 2007, θα το κατορθώσουν τώρα το 2008 οι: Άννα Παναγιωταρέα, Κατερίνα Μυστακίδου και Νίκος Μπακουνάκης!!! Λες;;; Η Άννα το… γατόνι και η Σοφούλα το… παϊτόνι!!! Μπράβο τους. Και το διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους και σε όλους τους κύκλους ευθαρσώς και αναιδώς… οι δύο “κυρίες”!!!!! της ελληνικής δημοσιογραφίας!!!!!
(4) Η κα Άννα Τριανταφύλλου-Παναγιωταρέα –έχουμε γράψει παλαιότερα για την σκανδαλώδη εκλογή της σε καθηγήτρια ΑΕΙ της χώρας μας και για την αργομισθία της και για την πολυθεσία της κ.ά., κ.ά.–, είναι «αυτό που είναι», αφού ήλθε εις… γάμου κοινωνίαν με προφέσορα και βουλευτή (εκείνου του καιρού), ο οποίος την έκανε καθηγήτρια! Χώρισε έπειτα από τον κύριο σύζυγο-καθηγητή και έτσι τής έμεινε η… προίκα της καθηγητικής θέσης!!!!! Ή μήπως δεν είναι έτσι Αννούλα;;;;; Τώρα, το ίδιο κόλπο θέλει η Αννούλα να το εφαρμόσει με την «αυτοκόλλητή» της Σοφούλα! Αλλά Αννούλα, εδώ υπάρχει ένα καραμπινάτο πρόβλημα ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟΥ ΤΙΤΛΟΥ της Σοφούλας! Το γνωρίζεις; Βλέπε, λοιπόν, τι γράφει η ίδια η φίλη σου στα διάφορα βιογραφικά της, για τον εαυτό της:
α) «Σπούδασε Συγκριτική Λογοτεχνία και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Queen College της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία. Ολοκλήρωσε τον κύκλο του διδακτορικού της στο CUNY στη Νέα Υόρκη και το 1989 μετέφερε την εργασία του διδακτορικού της στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης»! (βλ. Βιογραφικό, τότε που έβγαλε βιβλίο με τις εκδόσεις Λιβάνη). Τι; Το μετέφερε με αεροπλάνο, με βαπόρι ή με νταλίκα; Ε, αχρείοι, κατά το «αιδώς Αργείοι», στην Ελλάδα υπάρχουν Νόμοι για το πώς αποκτάει/κατακτάει κανείς τον τίτλο του διδάκτορα! Ας το ψάξει το θέμα η Τσατσάκου, ως αρμόδια αντιπρύτανης και ως πρόεδρος του Τμήματος. Αγνοείτε όλοι σας ότι στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έγινε της… «Πόπης το Κάγκελο» και πήγαν στο σπίτι τους ένα σωρό καθηγητάδες με την παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών; Αγνοείτε ότι στο Πάντειο κάποιοι δεν είναι πια προφεσόροι αλλά έγκλειστοι στις φυλακές;
β) «Σπούδασε Συγκριτική Λογοτεχνία και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Queens College της Νέας Υόρκης. Ενδιάμεσα, με ένα χρόνο υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, έζησε και σπούδασε στην Ιταλία. Ολοκλήρωσε τον κύκλο του διδακτορικού της στο CUNY στη Νέα Υόρκη, ενώ ανακηρύχθηκε διδάκτορας στο ΑΠΘ»! (βλ. Βιογραφικό, στο βιβλίο της των εκδόσεων Ιανός). Στην Ελλάδα εκπονούνται διδακτορικές διατριβές με βάση συγκεκριμένες διατάξεις Νόμων και Προεδρικών Διαταγμάτων. Αυτό που γράφει η Σοφούλα, δεν προβλέπεται από κανέναν ελληνικό νόμο! Ποιο Τμήμα, αλήθεια, της χορήγησε «νόμιμο τίτλο» ΣΕ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ; Ποιοι προφεσόροι, ποίου Τμήματος του ΑΠΘ χορήγησαν λάθρα και παράνομα διδακτορικό τίτλο στη Σοφούλα, που «ολοκλήρωσε τον κύκλο του διδακτορικού της στο CUNY στη Νέα Υόρκη, ενώ ανακηρύχθηκε διδάκτορας στο ΑΠΘ»! Ας το ψάξουν το θέμα ο Μάνθος και η Τσατσάκου και ας κάνουν πάσα το όλο θέμα στον ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ. Εντάξει Αννούλα; Εντάξει Σοφούλα; Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τη… ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, άμα λάχει να …ούμε. Εδώ είμαστε και θα τα ξαναπούμε.
γ) «Σπούδασε Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Queens College της Νέας Υόρκης, έκανε μεταπτυχιακό στη Συγκριτική Λογοτεχνία και ολοκλήρωσε τον κύκλο του διδακτορικού της στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Με τη διατριβή της για τον Πιραντέλλο ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ του ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της εργάστηκε ως δημοσιογράφος διαπιστευμένη στο Λευκό Οίκο, ως εκφωνήτρια της «Φωνής της Αμερικής» και ανταποκρίτρια ελληνικών εφημερίδων, ενώ δίδαξε ως Λέκτορας Ιταλικής γλώσσας και Λογοτεχνία στο Queens College». (βλ. Βιογραφικό αναρτημένο, ως διοργανώτρια του διεθνούς Συνεδρίου στο ΑΠΘ). Επ! Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και αρχίζουν να παίρνουν άλλη διάσταση! Η Ιταλία και η υποτροφία στη Μπολόνια πάπαλα! Δεν υπάρχουν στο βιογραφικό. Γιατί; Είναι κακό να είναι κανείς υπότροφος και να το κρύβει; Τώρα εμφανίζεται και ένα μεταπτυχιακό! Δηλαδή, σαν τι; Μάστερ, ας πούμε! Κάτι σαν… Ειδίκευση; Ωπ, ωπ! Και κάτι ακόμα: η Σοφούλα υπήρξε και… Λέκτορας!!!!!!!!! Τι σόι Λέκτορας; Με διδακτορικό; Χωρίς διδακτορικό; ΚΥΡΙΕ ΠΡΥΤΑΝΗ ΤΟΥ ΑΠΘ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΙΠΡΥΤΑΝΗ ΤΟΥ ΑΠΘ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΕ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΘ ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ; Πώς εξηγείτε εσείς αυτές τις… μεταμορφώσεις της Σοφούλας. Μήπως όλοι οι τίτλοι της είναι ΠΛΑΣΤΟΙ; Και ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ; Το ΔΙΚΑΤΣΑ τής έχει αναγνωρίσει ποιους τίτλους από ποια ξένα Πανεπιστήμια; Είναι νόμιμες οι αναγνωρίσεις; Τα «Βιογραφικά» της είναι γραμμένα από την ίδια, δεν τα έχουμε γράψει εμείς, και προδίδουν, ως αποχρώσες ενδείξεις, ποικίλες… παρανομίες! Να ένα ωραίο θέμα για τον Εισαγγελέα, και μην πείτε ότι δεν το ξέρατε…ή ότι δεν σας ενημερώσαμε!
δ) «Στη συνέντευξη παρευρέθηκε και η κ. Σοφία Ιορδανίδου, στενή φίλη του Ντίνου Σιώτη και καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ…», γράφει ο εκλεκτός φοιτητής του Τμήματος και εισηγητής στο «διεθνές συνέδριο» (ο Θεός να τους το κάνει και επιστημονικό και συνέδριο) Μιχάλης Γουδής, σε σχετική αναρτημένη ιστοσελίδα! Το «καθηγήτρια», για τη Σοφούλα, αγνοεί ότι είναι ποινικώς κολάσιμη πράξη μιας και πρόκειται για… αντιποίηση τίτλου; Γίνου Σοφούλα καθηγήτρια και μετά το αναγράφεις και στα… Βιογραφικά σου, το πώς από Λέκτορας στο Αμέρικα έγινες καθηγήτρια στο Ελλάντα! Εντάξει, Άννα και Σοφία;
(5) Η κα Άννα Τριανταφύλλου-Παναγιωταρέα φαίνεται πως είναι εκείνη που δίδαξε την προστατευμένη της Ιορδανίδου Σοφούλα να διακηρύσσει όπου βρεθεί και όπου σταθεί, κυρίως σε δημοσιογράφους, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη: «Αυτή τη φορά θα με εκλέξουν, γιατί είμαι υπερκομματική. Με θέλουν όλοι: ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ο Καρατζαφέρης» (;;;;;). Μπράβο, Σοφούλα! Διάβασαν όλοι τη “διατριβή” σου για τον Πιραντέλλο και τα βιβλιαράκια σου και τα ποικίλα φτωχοδημοσιογραφικά δημοσιεύματά σου μόνο γι’ αυτόν (τον Πιραντέλλο) και παριστάνεις τη δημοσιογράφο και την επιστήμονα που θέλει να γίνει επίκουρη στο ΑΠΘ και να διδάξει «Κοινωνικό και Πολιτισμικό Ρεπορτάζ», γιατί φαίνεται να τους έχει ζαλίσει όλους με τη βαθυστόχαστη σκέψη σου: «Συμμερίζομαι, καταρχήν, την έγνοια με την οποία με παρακολουθεί το σύμπαν να σκέφτομαι, να μιλάω και να γράφω. Μου δόθηκε κι εμένα ρόλος, βλέπετε!…». Τι λέει βρε το κορίτσι μας! Δεν έχει άλλη δουλειά το σύμπαν να κάνει και έτσι έπεσε καταπάνω σου και σε… παρακολουθεί! Ορέ, μπράβο στο σύμπαν! Ούτε CIA να ήτανε! Απόκτησε ρόλο και σημασία με το να παρακολουθεί την Ιορδανίδου Σοφία! Αλλά, Σοφούλα το… σύμπαν σε παρακολουθεί, όπως παρακολουθούμε κι εμείς τα… έργα και τις ημέρες σου!… Και, προφανώς, υποψιαζόμαστε πως δεν θέλεις να έχεις την ίδια τύχη με τους έγκλειστους Παντειακούς… καθηγητάδες, τόσο εσύ όσο και η φίλη σου Αννούλα… όχι του χιονιά, αλλά αυτή με το λευκό τσουλούφι στα μαλλιά! Φιλάκια!… Και θα τα ξαναπούμε…
DEN MASAME RE – THA EPANELTHOUME KAI THA SAS KRATAME ENIMEROUS. ENTAKSI; O.K.!
—–
Η απάντηση της κας Ιορδανίδου:
http://press-gr.blogspot.com/2008/10/blog-post_7975.html
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 4:25 μμ
Δείτε την επιστολή της ίδιας της Ιορδανίδου και τι γράφεται.
http://press-gr.blogspot.com/2008/10/blog-post_7975.html
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 5:14 μμ
AGAPHTOI FILOI,
STHN ELLADA EXEI KALO KAIRO KAI MIA EKDROMH EINAI PANTA KALODEXOYMENH. BRE8IKA LOIPON STA XANIA ME FILOYS KAI PHGAME NA “KAMAROSOYME” TA PARELABNONTA NIATA.
EIDAME LOIPON [ META APO 20 XRONIA SE AEI ELLADAS KAI EU] GIA PROTH FORA PANEPISTHMIO NA KANEI ….PARELASH YPO TOYS HXOYS EMBATHRION!!!!
HTAN TO POLYTEXNEIO KRHTHS…..!!!!!
KAI STOYS EPISHMOYS TON “PRYTANH” [ DES TO 8EMA EKLOGHS TOY" ] NA SYMPERIFERETE KATA TH DIODO TOY POLYTEXNEIOY OS OPADOS SE GYPEDO OTAN H OMADA BAZEI TERMA!!!!
ARA TI PSAXETE GIA THN POIOTHTA STHN EKPAIDEYSH!!! PARTIS – 8RHSKEIA- OIKOPEDA!!! EINAI TO MELLON KIA OPOIOS TO KATALABE … EGINE PRYTANHS.
OI FILOI APO TA XANIA [ DEP TOY TUC] MOY HPAN POLLA …. ALLA TO 8EMA EXEI EKSANTLH8EI [ MEXRI POS OI TOPIKOI BOYLEFTES KAI ARXONTES EXOYN ALISBERISEI ME TO TUC …..
ARA TA KOLLEGIA MAS PIRAKSAN.
===>>>> PERIMENO SXOLIA !!! EXETE DEI PARELASH PANEPISTHMIOY POY8ENA ALLOY????
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 6:50 μμ
Μια απλή αναζήτηση στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ:
http://cds.lib.auth.gr/cgi-bin/cds/search?id=2332
http://cds.lib.auth.gr/submit/archive/Griza/gri-2003-121.pdf
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 7:42 μμ
Ωραία. Το διδακτορικό είναι στο τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας με ημερομηνία 2003 (και τοποθεσία «Αθήνα», μου φάνηκε περίεργο αυτό). Στη σελίδα 4 λέει ότι το 1986 έκανε μια μεταπτυχιακή εργασία στο Queens College με το ίδιο θέμα.
Βιογραφικό Λιβάνη:
http://www.livanis.gr/ViewAuthors.aspx?ValueId=601813
Το 1989 «μετέφερε» την εργασία στο ΑΠΘ. Και υποθέτω το δούλευε από το 1989 μέχρι το 2003.
Βιογραφικό ανηρτημένο στην ιστοσελίδα της ημερίδας:
http://www.jour.auth.gr/civic/docs/bio-iordanidou.pdf
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 7:51 μμ
Ένα ερωτηματικό που έχω όσον αφορά τα τμήματα δημοσιογραφίας είναι κατά πόσο η πρακτική άσκηση κάποιου στη δημοσιογραφία μπορεί να υποκαταστήσει την ακαδημαϊκή του εκπαίδευση στο χώρο αυτό. Πρέπει να έχει κανείς διδακτορικό στη δημοσιογραφία για να γίνει μέλος ΔΕΠ δημοσιογραφίας; Τι γίνεται σε ξένα πανεπιστήμια;
Ανάλογο πρόβλημα και με τα τμήματα εκπαιδευτικής πολιτικής. Ο Διονύσης Κλάδης, πρόεδρος του ανάλογου τμήματος στο Π. Πελοποννήσου, δεν έχει ακαδημαϊκή εκπαίδευση στο χώρο αυτό (φυσικός είναι) αλλά ασχολήθηκε με την εκπαιδευτική πολιτική στην πράξη (με καταστροφικά κατά τη γνώμη μου αποτελέσματα). Αρκεί αυτό; (έχω κάπου τα πρακτικά της εκλογής του)
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 8:14 μμ
Το περιεχόμενο του διδακτορικού δείχνει ως μια καλή διπλωματική και αν…, αλλά, εντάξει, παρασυρόμαστε, ίσως, από τις θετικές επιστήμες, όπου η καινοτομία και η προαγωγή της επιστήμης είναι απαραίτητες για να πεις ότι μια εργασία φέρει τον τίτλο «διδακτορική».
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 8:31 μμ
Καλό θα ήταν να έχουμε και το μεταπτυχιακό “Greek performances of Pirandello” και να το συγκρίναμε με το διδακτορικό.
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 9:09 μμ
“Disclaimer: δεν γνωρίζω την εγκυρότητα των γραφομένων του DEMASAMERE. Αν αυτά που λέει δεν είναι αληθή, οι άμεσα εμπλεκόμενοι δεν έχουν παρά να τα διαψεύσουν.”
Ούτε εγώ γνωρίζω αν είναι αλήθεια ή όχι. Όμως αλίμονο αν όταν ο καθένας δημόσια λέει αστήρικτα πράγματα, απαιτείται εσύ να αποδεικνύεις ότι ΔΕΝ είσαι ελέφαντας.
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ένας παραληρηματικός λόγος και μια αντιμετώπιση από την θιγόμενη που μάλλον της δίνει πόντους.
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 10:23 μμ
“Disclaimer: δεν γνωρίζω την εγκυρότητα των γραφομένων του DEMASAMERE. Αν αυτά που λέει δεν είναι αληθή, οι άμεσα εμπλεκόμενοι δεν έχουν παρά να τα διαψεύσουν.”
Aγαπητε κ. Λαζαρίδη,
Το disclaimer που υιοθετείτε μπορεί να ερμηνευτεί και ως εξής:
«όλοι είναι ένοχοι μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου».
.
Οκτωβρίου 28, 2008 σε 10:57 μμ
Το σωτήριο έτος 2008 υπάρχουν δεκάδες νεαροί επιστήμονες με αποδεδειγμένα πολύ καλές σπουδές δημοσιογραφίας, με ταλέντο και όρεξη και δεν μιλώ για ευχέρεια στα νέα μέσα, και το Αριστοτέλειο επιθυμεί μια πρακτική δημοσιογράφο γύρω στα 45 ετών της συγκριτικής λογοτεχνίας με αμφίβολο διδακτορικό στη θεατρολογία? Αυτό είναι αναβάθμιση? Δεν μας φτάνει η άλλη φιλόλογος η Παναγιωταρέα? Ανθρώπους με σπουδές δημοσιογραφίας ψάχνουν ή αναβαθμίζουν το Τμήμα Δημοσιογραφίας σε Τμήμα Φιλολογικών. Γράφω αμφίβολο διδακτορικό γιατί πρώτη φορά διαβάζω διδακτορικό, -και έχω διαβάσει εκατοντάδες κυριολεκτικά- στο οποίο δεν αναφέρεται κανείς επιβλέπων, τα μέλη των επιτροπών κτλ. Μου δίνεται η εντύπωση ότι το όλο θέμα ήταν μάλλον η διπλωματική εργασία της η οποία βγήκε από το ξεχασμένο συρτάρι και με συνοπτικές και περίεργες μεθοδεύσεις έγινε διδακτορικό στο ΑΠΘ που εκδόθηκε…..στην Αθήνα.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 12:40 πμ
Για την εν λόγω μισημερίδα υπάρχει κι αυτό το απολαυστικό νομίζω ποστ του ANemos.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:00 πμ
Κυρία Ιορδανίδη,
Η καλλίτερη απάντηση σε αυτούς που σας συκοφαντούν είναι η δημοσιοποίηση του υπομνήματος σπουδών και του βιογραφικού σας (αντίγραφα σε ηλεκτρονική μορφή ελπίζω να έχετε έτοιμα). Για να δούμε όλοι εμείς για παράδειγμα ποιες είναι οι
«εργασίες, επιστημονικές μελέτες και άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο και έχει εκδώσει δύο βιβλία, το «Νταλγκά -Νταλγκά» από τις Εκδόσεις Λιβάνη και «Το παιχνίδι των ρόλων – Η πρόσληψη του Πιραντέλλο στην Ελλάδα» από τις Εκδόσεις Ιανός.» Γιατί πολύ φοβάμαι ότι από όλα αυτά θα μείνουν μόνο τα άρθρα στον ημερήσιο τύπο και τα βιβλία στον Ιανό και τον Λιβάνη.
Έχουν ήδη επισημάνει και άλλοι ότι είναι εξαιρετικά περίεργο αυτό που γράφεται για το διδακτορικό σας: «Σπούδασε Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Queens College της Νέας Υόρκης, έκανε μεταπτυχιακό στη Συγκριτική Λογοτεχνία και ολοκλήρωσε τον κύκλο του διδακτορικού της στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Με τη διατριβή της για τον Πιραντέλλο ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (γιατι οχι στο Queens College?).» Θελουμε να δούμε ποιοι ήταν στην τριμελή και επταμελή επιτροπή που υπέγραψε την Διατριβή σας, γιατί στο ίδιο πανεπιστήμιο σε άλλα τμήματα ζητάμε 4-5 δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά με κριτές για να εγκρίνουμε την διδακτορική διατριβή, μηπως κανουμε λαθος?
Στην οργανωτική επιτροπή του πρόσφατου συνεδρίου αναφέρεστε σαν «πανεπιστημιακός», εξηγήστε μας αν η σύμβαση 407 δικαιολογεί αυτό το τίτλο.
Γράφεται «Δεν αντιστέκομαι να μοιραστώ μαζί σας ότι νιώθω να περιφρονούνται κόποι μιας ζωής σε σχέση με τις σπουδές και τα πτυχία μου.»
Σας υποσχόμαστε ότι δεν θα περιφρονηθούν οι κόποι σας, αν υπάρχουν και έχουν το ακαδημαϊκό κύρος που υπονοείται οι επιστημονικές σας εργασίες. Ελπίζω στους «αγώνες μιας ζωής» να μην εννοείτε τα άρθρα σε εφημερίδες και βιβλία στα ελληνικά που δημοσιεύτηκαν σε εκδοτικούς οίκους (Ιανός, Λιβάνη) και δεν πέρασαν από καμία ακαδημαϊκή αξιολόγηση από τρίτους.
Υποψιαζόμαστε όλοι ότι η ανάθεση του 407 και η οργάνωση του «διεθνούς συνέδριου», αν πράγματι είστε υποψήφια για θέση στο ΑΠΘ, έχουν «πονηρούς» σκοπούς. Είναι σαν εκείνα τα ατέλειωτα ελληνικά συνέδρια στα οποία προσκαλούν ένα ή δύο ερευνητές από τοε εξωτερικό (γίνονται ξαφνικά διεθνή) και όλες οι εργασίες περάνε από «κρίση» δημοσιεύονται στα πρακτικά του συνεδρίου στις εκδόσεις «χχχχχ» και έχουν ένα σκοπό…. Να δημιουργήσουν «επιστημονικό έργο» για θέσεις και προαγωγές στα πανεπιστήμια.
Θα στείλω αυτό το σημείωμα στις πρυτανικές αρχές και τον πρόεδρο του τμήματος Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ, ζητώντας περισσότερες διευκρινήσεις. Αρκετά ανεχτήκαμε σε αυτό το Ίδρυμα, ρεζιλευτήκαμε ποικιλότροπα βαφτίζοντας νηπιαγωγούς σε διδάκτορες ιατρικής, κάποτε θα πρέπει να μπει τέλος στην σιωπή μας γιατί αγώνες μια ζωής δεν κάνατε μόνο εσείς κ. Ιορδανίδου, κάνουν και άλλοι για να μπορεί να λέγεται το Αριστοτέλειο «Πανεπιστημιο».
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:02 πμ
@nikoxy
Πρώτα από όλα, εγώ δεν δικάζω, η μόνη επιλογή που κάνω είναι να αναδημοσιεύσω ένα κείμενο ή όχι. Έπειτα, δεν αναδημοσιεύω ό,τι ανώνυμο μου έρχεται. Το συγκεκριμένο κείμενο το αναπαρήγαγα (είναι ήδη ευρέως δημοσιοποιημένο στο press-gr) αφού είδα την απάντηση της κας Ιορδανίδου, η οποία απέφυγε να τοποθετηθεί επί της ουσίας.
Κύριε Ξυδάκη, όπως γνωρίζετε η Ελλάδα είναι μια χώρα βουτηγμένη στη διαφθορά όπου οι κλέφτες προστατεύονται και οι καταγγέλλοντες τιμωρούνται. Αν είναι να δημοσιεύουμε στα μπλογκ μόνο επώνυμες και πλήρως αποδεδειγμένες καταγγελίες, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αν θέλουμε να χτυπήσουμε τη διαφθορά θα πρέπει να υιοθετήσουμε μια κάπως πιό «φιλελελεύθερη» στάση: αν η καταγγελία φαίνεται αξιόπιστη, ας την παραθέσουμε και ας την συζητήσουμε ελεύθερα. Αν είναι ψευδής, αυτό θα φανεί. Από τη μια υπάρχει ο κίνδυνος να διασυρθεί αδίκως (αλλά προσωρινώς!) ένας αθώος άνθρωπος. Από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος να κουκουλωθεί μια παρανομία ή μια ανήθικη πράξη. Μεταξύ των δύο κακών, εγώ κλίνω προς το πρώτο.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:03 πμ
Ο φίλος ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ όταν γράφει για τέτοια θέματα, δεν το κάνει τυχαία.
Είναι απολαυστικός και τον ευχαριστώ, όπως ευχαριστώ και εσάς κ. Λαζαρίδη.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:24 πμ
@ NIKOXY
στην ελλάδα όλοι ειναι αθώοι πάντα ακόμα και οταν αποδεικνύεται η ενοχή τους….
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:25 πμ
Θέμη, προσωπικά βρήκα ενδιαφέρουσα και την ερμηνεία του e-lawyer.
Συμπερασματικά λέει:
Το Διαδίκτυο αποτελεί ένα μέσο στο οποίο προωθείται η αρχή της διαφάνειας. Διαφάνεια σημαίνει σαφήνεια, ευθύτητα, απόδειξη και αντικειμενικότητα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει “υπογραφή”. Οι ύβρεις, η λάσπη, τα θολά κίνητρα, η υποκειμενικότητα, η συκοφαντική δυσφήμηση, η προσβολή της προσωπικότητας είναι φαινόμενα κατακριτέα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την ελευθερία του λόγου. Φαινόμενα κατακριτέα όχι μόνο νομικά και ηθικά, αλλά και αισθητικά, καθώς και στο πλαίσιο των στοιχειωδών κανόνων της διαλεκτικής: όλοι συμφωνούμε ότι με κραυγές δεν γίνεται διάλογος.
Αν ο συντάκτης του επίμαχου κειμένου είχε τηρήσει όλες τις παραπάνω στοιχειώδεις προϋποθέσεις, κανείς δεν θα μπορούσε να πει τίποτα εναντίον του. Τώρα όμως, είναι απλώς μία από τις αφορμές που μπορεί να επικαλεστεί αύριο ένας υπουργός για να νομοθετήσει τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης.
Λίγο πιο πριν εξηγεί δε πως:
Η θιγόμενη δεν έχει υποχρέωση να απαντήσει σε καμία από τις “κατηγορίες” που εκτοξεύονται εναντίον της και κανένας δεν θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη αυτό το κείμενο το οποίο, πολύ απλά, δεν θα έπρεπε να είχε δημοσιευθεί στο Διαδίκτυο.
Για περισσότερες λεπτομέρειες προτείνω να διαβάσετε το εκτενές post του Σωτηρόπουλου.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 2:30 πμ
Θέμη όπως έχω γράψει, δεν πιστεύω ότι το κείμενο είναι του ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ. Όσο για τα υπόλοιπα δεν ξέρω τι να πω. Αυτό που λέω συνήθως είναι ότι ο καταγγέλων είναι που δίνει την βαρύτητα στην καταγγελία και τον κ. πετράκη του facebook δεν τον ξέρω
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 2:33 πμ
Καλά… Σύμφωνα με τα λεγόμενα του e-lawyer, και το GURF θα έπρεπε να είχε κλείσει.
Πολύ καλά έκανε και δημοσιεύτηκε το κείμενο, και μακάρι να ληφθεί ΠΟΛΥ σοβαρά υπ’ όψη από όσους είναι αρμόδιοι. Όχι οτι τρέφω και καμιά σοβαρή ελπίδα να λάμψει η αλήθεια, αλλά λέμε τώρα …
Forza Demasamere …
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 5:28 πμ
@Θέμης & Λουκάς
Ολισθαίνετε. Υιοθετείτε τακτικές που οδηγούν σε ατραπούς που δεν συνάδουν με τη σύνεση που αρμόζει σε πανεπιστημιακούς.
1. Ο διασυρμός ενός αθώου δεν δικαιολογείται επ’ ουδενί. Ακόμη και αν αυτό υποτίθεται πως δικαιολογείται για κάποιον άλλο, ανώτερο σκοπό, η ‘ανωτερότητα’ δεν είναι κάτι για να το κρίνει ο ίδιος αυτός που διασύρει. Με παρόμοια λογική, οι πραξικοπηματίες του 1967 θεωρούσαν πως η κατάλυση του πολιτεύματος δικαιολογείτο λόγω των κινδύνων που αυτοί οι ίδιοι διέβλεπαν.
2. Η παρόρμηση είναι κακός, κάκιστος σύμβουλος. Όπως ένας ερευνητής προσπαθεί να μπει στο βάθος ενός προβλήματος πριν διατυπώσει γνώμη, έτσι και στο θέμα της κρίσης ανθρώπων καλό είναι να πράττουμε το ίδιο (πολλώ δε μάλλω όταν η γνώμη αυτή μπορεί να θίγει ή να διασύρει ανθρώπους). Επισημαίνω δε και το γνωστό “μηδένα δικάσης πριν αμφί μύθον ακούσης”.
3. Στιγματισμοί ανθρώπων δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην αναβάθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου. Αντιθέτως, η δημιουργία προσωπικών αντιδικιών (ειδικά όταν βασίζονται σε αοριστολογίες) αποπροσανατολίζει από το ζητούμενο και δίνει την εντύπωση πως το πρόβλημα είναι πρόσωπα και όχι συγκεκριμένες πρακτικές.
4. Δεν θα ήθελα να είμαι στην άκρως δυσάρεστη θέση οποιουδήποτε στιγματίζεται ή διασύρεται τοιουτοτρόπως. Προσωπικά, στην υποθετική περίπτωση που ήμουν στόχος, θα προσπαθούσα να αγνοήσω ό,τι γίνεται. Παρομοίως, αν ήμουν σε οποιαδήποτε θέση, οποιουδήποτε ελληνικού ΑΕΙ, δεν θα απαντούσα στα emails του οποιουδήποτε εξωθεσμικού Λαζαρίδη που δεν αντιπροσωπεύει τίποτα. Υπάρχουν όργανα, διαδικασίες, θεσμοί. Ο σεβασμός σε αυτά ισχύει για όλους, όχι μόνο για εκείνους που εγκαλούνται αλλά και γι αυτούς που εγκαλούν.
5. Η αίσθησή μου είναι πως, ειδικά τον τελευταίο καιρό, το επίπεδο του ιστολογίου ρέπει προς το λαϊκισμό που συχνά απαντάται σε λαϊκές φυλλάδες. Κάτι τέτοιο απέχει παρασάγγες από πρακτικές που αναδεικνύουν την αριστεία και την αρετή (όπως υποτίθεται πως είναι ο στόχος του blog).
Τέλος, συνιστώ:
- Την ταινία “η χαμένη τιμή της Kαταρίνα Μπλουμ”.
- Την ανάγνωση μελετών σε σχέση με τα χαρακτηριστικά του λαϊκισμού αλλά και του φασισμού.
- Αναζήτηση του νοήματος της λέξης ‘σύνεση’.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 9:27 πμ
Δεν είναι αλήθεια αυτό. Οι ανώνυμες καταγγελίες στο Διαδίκτυο είναι fair game φτάνει να είναι κόσμιες και απολύτως τεκμηριωμένες. Όταν όμως γίνονται βαλβίδα εκτόνωσης προσωπικών εμπαθειών (βλέπε εκλογές στην Κρήτη, κόντρα Κ/Χ2, και πολλά πολλά άλλα) χωρίς να ξέρουμε ποιοί τις εκφράζουν και αν όντως λένε αλήθεια τότε τι νόημα έχει;
Εγώ τον σύνδεσμο τον έβαλα για να διαβάσετε προσεκτικά πως το «όπου υπάρχει καπνός ΥΠΑΡΧΕΙ και φωτιά» είναι πάρα πολύ επικίνδυνος δρόμος προς την έρευση της αλήθειας.
Προσοχή. Δε διαφωνώ με την ανάγκη για ξεκαθάρισμα της κατάστασης. Απλά βρίσκω δικαιολογημένη μόνο τη στάση του Λουκά Βλάχου που επώνυμα και ουσιαστικά με έννομο συμφέρον, ανησυχεί και ζητεί εξηγήσεις απ’τις επίσημες πηγές.
Εμείς όλοι οι υπόλοιποι αναμοχλεύουμε τη λάσπη. Μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα έτσι; Δε νομίζω…
Θα μου πείτε τώρα, αν δεν το είχε δημοσιεύσει ο Θέμης πώς θα το ήξερε ο Λουκάς; Υπάρχουν και γι’αυτό τρόποι (email, ιδιωτική συνομιλία, κλπ).
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 9:38 πμ
@live your myth in greece
1. Το πανεπιστήμιο είναι δημόσιο και είμαι φορολογούμενος πολίτης.
2. Δεν στηρίχθηκα σε καμία καταγγελία, απλά χρησιμοποίησα τα υλικά της κ. Ιορδανίδου (απάντηση και δημοσιευμένο βιογραφικό από την ίδια) και απαντώ επωνυμα και προσέχω τι γράρφω.
3. Να αφήσουμε τα όργανα να κάνουν την δουλειά τους…. Μάλλον μας ειρωνεύεστε ή δεν έχετε καμία επαφή με την ελληνική πραγματικότητα. Αφήσαμε πολλές φορές τα όργανα να κάνουν την δουλειά τους και τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Ανακηρύξαν μαζικά καθηγητές τα παιδία των συναδέλφων του, οργιάζουν στις καταχρήσεις (με πρόσφατη καταγγελία στο πετρέλαιο θέρμανσης). Αν τα όργανα κάνουν αυτά που γνωρίζεται τότε εμείς θα πρέπει να σιωπούμε η να κάνουμε μύηση στα όργανα? Αν προσέξατε στην παρέμβαση μου αναφέρω στο τέλος ότι ως εργαζόμενος στο ΑΠΘ έχω το δικαίωμα να ζητήσω εξηγήσεις από τα ανώτερα όργανα του ΑΠΘ. Διαφορετικά θα έρχομαι και εγώ στο ΑΠΘ όσο ταχτικά έρχεται η κ. Παναγιιωταρεα, η ο καθηγητής του μαθηματικού που πληρωνόταν τρία χρόνια χωρίς να τον δει κανείς στο πανεπιστήμιο, ή…. Να συνεχίσω να σας λέω για το πόσο μεγάλη σιγουριά έχουμε στα όργανα? Οι φοιτητές μας και η κοινωνία δεν μας ξεχωρίζει και ότι γίνεται στο ΑΠΘ το φορτώνομαι και εγώ ως εργαζόμενος εδώ.
Αν το ελληνικό κράτος έκανε την δουλειά του, αν τα όργανα δούλευαν σωστά δεν εύχυμε κανένα απολύτως λόγο να γράφουμε εδώ. Μας ζητάς να σιωπούμε μέχρι να κάνουν ότι κάνουν και μετά?
Σας ευχαριστώ για τις συστάσεις.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 11:04 πμ
Πάντως, πέραν των ανώνυμων ιντερνετικών επιστολών υπάρχουν και θεσμοί μέσω των οποίων μπορεί κανείς να εκφράσει και όχι απλώς να εκτονώσει, τη δυσαρέσκειά του, όπως και να καταγγείλει ό,τι θέλει. Υπάρχουν ο Συνήγορος του Πολίτη, το ΣτΕ, η Κομισιόν και τόσα άλλα. Αρκεί να μπορούμε να τεκμηριώσουμε την καταγγελία μας και να μην περιοριζόμαστε στην εύκολη εκτόνωση και την εφήμερη διασημότητα του ίντερνετ (χωρίς να υπαινίσσομαι ότι αυτό ισχύει εδώ.)
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 11:27 πμ
@Λουκάς
1. Με την ίδια λογική ο οποιοσδήποτε, λοιπόν, νομιμοποιείται και είναι σε θέση να κρίνει οτιδήποτε για το πανεπιστήμιο; Υποθέτω και οι καταληψίες δικαιούνται να προβαίνουν σε καταλήψεις (αν και εφόσον πληρούν το κριτήριο του φορολογούμενου πολίτη). Συνιστώ ξανά τη μελέτη κάποιου κειμένου για το τι ορίζει τα χαρακτηριστικά του λαϊκισμού.
2. Είναι ηλίου φαεινότερο πως το βιογραφικό που υπάρχει στο web δεν είναι βιογραφικό για κατάληψη επιστημονικής θέσης. Πώς από αυτό λοιπόν τεκμαίρονται τα όποια συμπεράσματα και οι όποιες αντιδράσεις; Επίσης, γνωρίζεις μήπως εσύ τι θεωρείται σαν κοινά αποδεκτό έργο για την κατάληψη πανεπιστημιακής θέσης στη δημοσιογραφία; Είναι γνωστό πως διαφορετικοί κλάδοι της επιστήμης έχουν διαφορετικά κριτήρια επιλογής και πιθανολογώ πως η δημοσιογραφία είναι ένας εξ αυτών. Προσωπικά, δεν γνωρίζω τι ορίζει την επιστημονικότητα στη δημοσιογραφία και σιωπώ — εσύ γνωρίζεις;
3. Και όμως: τα όργανα — που μάλλον υποτιμάς –έκαναν εξαιρετικά τη δουλειά τους σε μια σειρά από τις υποθέσεις που ανέφερες (π.χ. πετρέλαιο). Αν την ίδια ευαισθησία που εμφανίζουν εδώ ορισμένοι την έδειχναν στο επίπεδο των ανά περίπτωση θεσμικών οργάνων στο χώρο δουλειάς τους πολλά πράγματα θα είχαν αλλάξει. Οι φωνασκίες και οι κραυγές μέσω διαδικτύου μπορεί ίσως να έχουν θετική ψυχική επίδραση αλλά το μόνο που ουσιαστικά πετυχαίνουν είναι τον εξευτελισμό οργάνων και των θεσμών (πέρα ίσως από την προσωπική προβολή των “καταγγελόντων” στις μάζες). Αυτό επιθυμείτε;
Όσο για την ακροτελεύτια παράγραφο “Αν το ελληνικό κράτος έκανε την δουλειά του, αν τα όργανα δούλευαν σωστά δεν εύχυμε κανένα απολύτως λόγο να γράφουμε εδώ”, να παρατηρήσω πως:
(i) Αν πολλοί Έλληνες αντιδρούσαν αρμοδίως, με θάρρος και αποφασιστικότητα, στις παρανομίες των οποίων γίνονται μάρτυρες καθημερινά οι ίδιοι (και δεν τις αποδέχονταν σιωπηλά), πολλά πράγματα θα ήταν καλύτερα σε αυτόν τον τόπο.
(ii) Η συζήτηση (και η ζύμωση ιδεών) δημιουργούν πάντα τις προϋποθέσεις εξέλιξης. Άρα, η (σοβαρή) συζήτηση και ο γόνιμος διάλογος εδώ (ή οπουδήποτε αλλού), κάτι μπορεί να δώσει.
(iii) Το γεγονός πως στην Ελλάδα δεν γίνεται το (i) δεν νομιμοποιεί κανένα να υποκαθιστά τα αρμόδια όργανα και τους θεσμούς. Για μιά ακόμη φορά, αυτά είναι επικίνδυνα παιγνίδια και υπάρχουν όρια. Δεν μπορεί κανείς να νομιμοποιείται να θεωρεί κάποιον ένοχο μέχρι αποδείξεως του εναντίον.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 11:32 πμ
Θέμης:
«Αν είναι να δημοσιεύουμε στα μπλογκ μόνο επώνυμες και πλήρως αποδεδειγμένες καταγγελίες, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. »
Ν–Αρα; Να δημοσιεύουμε ανώνυμες και ατεκμηρίωτες; Για να πετύχουμε την κάθαρση; Ή τη ζούγκλα της αυτοδικίας;
Θέμης:
«Αν θέλουμε να χτυπήσουμε τη διαφθορά θα πρέπει να υιοθετήσουμε μια κάπως πιό «φιλελελεύθερη» στάση: αν η καταγγελία φαίνεται αξιόπιστη, ας την παραθέσουμε και ας την συζητήσουμε ελεύθερα. Αν είναι ψευδής, αυτό θα φανεί.»
Ν–”φαίνεται αξιόπιστη”: αυτό το ΦΑΙΝΕΤΑΙ μου φαίνεται πολύ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ… Σε ποιον θα ΦΑΙΝΕΤΑΙ, με ποιος όρους, για ποιο συμφέρον; Εισάγετε εξαιρετικά επικίνδυνες παραμέτρους στον δημόσιο έλεγχο. Αν εγώ δημοσιεύα οποιαδήποτε ανώνυμη καταγγελία μου “φαίνεται” αξιόπιστη, χωρίς διασταύρωη και τεκμηρίωση, τότε πολύ σύντομα θα ήμουν χωρίς δουλειά. Τόσο απλά.
–”Αν είναι ψευδής, αυτό θα φανεί”: Πότε θα φανεί, και με ποιους όρους; Οταν ο κατηγορούμενος θα έχει γίνει ρόμπα αδίκως, ποιος και πότε θα μάθει την επανόρθωση, όταν και αν έρθει;
Θέμης:
«Από τη μια υπάρχει ο κίνδυνος να διασυρθεί αδίκως (αλλά προσωρινώς!) ένας αθώος άνθρωπος. Από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος να κουκουλωθεί μια παρανομία ή μια ανήθικη πράξη. Μεταξύ των δύο κακών, εγώ κλίνω προς το πρώτο»
– Κύριε Λαζαρίδη, πολύ εύκολα αποφασίζετε να δικάσετε έναν άνθρωπο, και να τον αδικήσετε ακόμη, και μάλιστα χωρίς να είσθε διακστής, δλδ χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΑΙΣΙΟ KAI NOMIMOΠΟΙΗΣΗ.
Αυτό στο Φαρ Ουέστ, λέγεται ο νόμος του Δικαστή στα δυτικά του Πέκος (όρα Λούκυ Λουκ, 1959, http://www.clipart.gr/component/option,com_virtuemart/page,shop.product_details/flypage,/category_id,93/product_id,1110/Itemid,57/lang,el/index.php?option=com_virtuemart&page=shop.product_details&category_id=93&product_id=1110&Itemid=57&lang=el&vmcchk=1)
ή. αλλιώς, Νόμος του Λυντς, Νόμος της Αυριανής κ.ο.κ.
Μπορώ να αντιληφθώ το πάθος σας για κάθαρση, αλλά με τέτοιες πρακτικές κινείσθε σε πολύ ολισθηρά μονοπάτια. (Μου ΦΑΙΝΕΤΑΙ)
Τα σέβη μου
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 12:03 μμ
@nikoxy
Παραδίδετε μάθημα. Υποκλίνομαι.
—
@gerasimos
Ακριβώς όπως τα λες. Άραγε πού οφείλεται πως αντί θεσμών και οργάνων κάποιοι προτιμούν την εφήμερη εκτόνωση του διαδικτύου;
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:30 μμ
Καταλαβαίνω το σκεπτικό και κίνητρο του κ. Λαζαρίδη στο:
«Αν θέλουμε να χτυπήσουμε τη διαφθορά θα πρέπει να υιοθετήσουμε μια κάπως πιό «φιλελελεύθερη» στάση: αν η καταγγελία φαίνεται αξιόπιστη, ας την παραθέσουμε και ας την συζητήσουμε ελεύθερα. Αν είναι ψευδής, αυτό θα φανεί.»
Αλλά πάντα θα υπάρχει κίνδυνος “παρεξηγήσεων” από μια τέτοια τακτική, γι αυτό έχω μια πρόταση.
Θέμη, αφού έχεις τον χρόνο και την ενέργεια, να κυνηγήσεις την υπόθεση GUR γιατί εκτός από τον blog δεν κάνεις και ένα GUR wiki όπου θα θέτεις, εσύ ή και άλλοι, κάποιο θέμα προς συζήτηση και μετά ο καθένας θα μπορεί εισάγει την άποψη του η οποία όμως θα περνάει από το review του wiki community και των arbitrators του. Έτσι οτιδήποτε δυσφημιστικό σιγά-σιγά θα φιλτράρεται. Όλοι θα είναι ευχαριστημένοι και στο τέλος (ίσως;) να βγαίνει και χρήσιμο αποτέλεσμα.
Δεν ξέρω εαν το έχεις ήδη σκεφτεί ή εαν η ιδέα του wiki έχει ξαναχρησιμοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο (δεν το έχω ψάξει) αλλά ίσως αξίζει να γίνει μια προσπάθεια.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:41 μμ
@live your myth in greece
Απαντώ σε επιλεγμένα σημεία του σημειώματος σας:
1. Γνωρίζετε πότε άρχισε η κλοπή του πετρελαίου στο ΑΠΘ και πότε εγινε γνωστή και από ποιους, μάλλον όχι.
2. Ζήτησα με βάση τα πρότυπα σας ενημέρωση από τα όργανα παλιότερα για μια άλλη καταγγελία και μου απάντησαν ότι το ψάχνουν και θα το ψάχνουν για πολλά χρόνια ακόμα…
3. Γράφετε «Προσωπικά, δεν γνωρίζω τι ορίζει την επιστημονικότατα στη δημοσιογραφία και σιωπώ — εσύ γνωρίζεις;» Γνωρίζω ότι δεν πρέπει να γίνεσαι καθηγητής σε πανεπιστήμιο χωρίς ερευνητική δραστηριότητα και δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά με κριτές. Σίγουρα δεν πρέπει να γίνεσαι με άρθρα στον ημερήσιο τύπο (έλεος..).. ΣΙΩΠΗ λοιπόν κατά την γνώμη σας. Δεν θα σας κάνω την χάρη. Σας παρακαλώ διαβάστε το βιογραφικό της κ. Παναγιωταρέα και στείλτε το σε όποιο τμήμα δημοσιογραφίας στη Ευρώπη θέλετε… θα ρίξουν άπειρο γέλιο.
4. «δεν νομιμοποιεί κανένα να υποκαθιστά τα αρμόδια όργανα και τους θεσμούς…..» έγραψα στο σημείωμα μου «Θα στείλω αυτό το σημείωμα στις πρυτανικές αρχές και τον πρόεδρο του τμήματος Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ, ζητώντας περισσότερες διευκρινήσεις.» Διαφωνώ μαζί σας … σεβόμενος αυτά που λέτε αλλά συγχρόνως κρατώ το δικαίωμα της διαφορετικής άποψης. Ζήτησα εξηγήσεις πριν αποφασίσω και έγραψα «Σας υποσχόμαστε ότι δεν θα περιφρονηθούν οι κόποι σας, αν υπάρχουν και έχουν το ακαδημαϊκό κύρος που υπονοείται οι επιστημονικές σας εργασίες.»
5. Πριν καιρό κάποιοι φοιτητές μου, ανώνυμα μου έκαναν αυστηρή κριτική για διάφορα θέματα σε τουτο το blog. Με μεγάλη υπομονή απάντησα σε όλα όσα με κατηγόρησαν και βρήκαμε άκρη σε όλα όσα έγραφαν. Άρα έχω υποστεί κριτική και απήντησα σε όλα όσα μου ζητήθηκαν. Επιμένω ότι ο ακαδημαϊκός λόγος δεν φοβάται την αντιπαράθεση και δεν είναι λαϊκισμός
6. «Οι φωνασκίες και οι κραυγές μέσω διαδικτύου μπορεί ίσως να έχουν θετική ψυχική επίδραση αλλά το μόνο που ουσιαστικά πετυχαίνουν είναι τον εξευτελισμό οργάνων και των θεσμών (πέρα ίσως από την προσωπική προβολή των “καταγγελόντων” στις μάζες). Αυτό επιθυμείτε;» Παραλήρημα….. και αποθέωση της σιωπηρής πλειοψηφίας… που μας έφτασε εκει που είμαστε σήμερα στην απόλυτη αυθαιρεσία και διάλυση.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 1:48 μμ
Δουλεύω πάνω σε κάτι αντίστοιχο. Έννοια σου. :)
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 2:27 μμ
@nikoxy
Γιατί μου φάνηκε αξιόπιστη η επιστολή; Π.χ. γιατί ο αποστολέας παραθέτει ονόματα μελών εισηγητικών επιτροπών, πληροφορία που είναι διαθέσιμη μόνο σε άμεσα εμπλεκόμενους και που, αν είναι αναληθής, καταρρίπτεται εύκολα. Δεν είναι δηλαδή κάποιος τυχαίος. Επίσης αυτά που λέει «δένουν», δεν υπάρχουν εξώφθαλμες αντιφάσεις. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι είναι και αληθή.
Κάπου εδώ πρέπει να εισάγουμε και τη διάκριση μεταξύ Τύπου και μπλογκ. Δεν υποστηρίζω σε καμιά περίπτωση ότι μια τέτοια επιστολή θα έπρεπε να εμφανιστεί σε εφημερίδα. Στις εφημερίδες μια επανόρθωση γράφεται σε άλλο φύλλο και πολλές φορές με μικρά γράμματα. Στα μπλογκ η επανόρθωση μπορεί να είναι άμεση. Το μπλογκ είναι διαδραστικό, δίνει άμεσα τη δυνατότητα αντίκρουσης. Τις πιο πολλές φορές το «ζουμί» σε ένα μπλογκ είναι στα σχόλια.
Αν βάλουμε τον πήχυ στα μπλογκ εκεί που ζητάτε εσείς ή ο elawyer, φοβάμαι ότι τα μπλογκ θα χάσουν τόσο τη ζωντάνια τους όσο και το δυναμικό που έχουν για κοινωνική αλλαγή.
Και ξαναλέω ότι δεν δικάζουμε κανέναν. Δεν επιβάλλουμε κυρώσεις. Καμία σχέση με αυτοδικία, λυντσάρισμα,κτλ. Συζητάμε ελεύθερα. Το να κάνουμε ρόμπα κάποιον στο διαδίκτυο είναι πολλές φορές το μόνο μέσο που διαθέτουμε ως ενεργοί πολίτες να στιγματίσουμε τα κακώς κείμενα. Αν κάποιος δεν αξίζει να γίνει ρόμπα, δεν θα γίνει. Ίσα ίσα, αν κάποιος στοχοποιηθεί άδικα, θα δημιουργηθεί συμπάθεια υπέρ του.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 2:41 μμ
Όταν η συζήτηση γενικεύεται, ο κ. Ξυδάκης έχει δίκιο όπως το λέει.
Αν όμως τη συγκεκριμενοποιήσουμε, για το post δηλαδή που εδώ σχολιάζουμε και για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ο Θέμης ενήργησε μια χαρά και ο κ. Βλάχος τα λέει μια χαρά, και μακάρι να βρει και το χρόνο και την όρεξη να τα κάνει.
Τι λέει το post, πέραν της λογοδιάρροιας και των αναφορών στην κ. Παναγιωταρέα; Ότι η κ. Ιορδανίδη δεν έχει δημοσιεύσεις, ότι έχει διδακτορικό όχι ιδιαιτέρως μεγάλου βάρους κλπ.
Σιγά την συκοφάντηση! Έκφραση γνώμης για την αξία της δουλειάς της είναι, να ζητάμε και άδεια τώρα αν ένα διδακτορικό μας φαίνεται ελαφρύ ή ένα συνέδριο μη σοβαρό;
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 2:59 μμ
Θα ήταν πολύ καλύτερα μάλιστα αν βγαίνανε πολλά τέτοια μηνύματα, διότι εκλογές με ελλιπέστατα προσόντα γίνονται πολλές. Αν υπήρχαν άνθρωποι με το θάρρος της γνώμης τους να πουν “τα έχω δει τα άρθρα του τάδε και είναι γελοία, και το συνέδριο που δημοσιεύτηκαν δεν είναι διεθνές” ίσως την είχαμε γλυτώσει (λόγως ντροπής) από μερικούς “συναδέλφους”. Η επιτροπή εκλογής και η ΓΣ φυσικά κοιτάει η ίδια τα άρθρα, και αν δε συμφωνέι με τη γνώμη του κάθε ΔΕΜΑΣΑΜΕ, και τα άρθρα ειναι πολλά και καλά, προχωρά στην εκλογή με καθαρή συνείδηση — όπως γίνεται σε πλείστες περιπτώσεις στο εξωτερικό.
Φυσικά και ΔΕΝ απαιτούνται για να πει κανείς το ανωτέρω “αποδείξεις” — ακόμα κι ο άθλιος νόμος για τα ΑΕΙ λέει ότι η κρίση για την αξία του έργου είναι ουσιαστική και όχι τυπική, και τέτοια ουσιαστική κρίση δικαιούται να κάνει ο καθένας, και εκτός οργάνων.
Οκτωβρίου 29, 2008 σε 3:01 μμ
Η δε χρήση όρων όπως λυντσάρισμα για έκφραση γνώμης, όποιας γνώμης, για τα έργα και τις ημέρες κάποιου, είναι όχι μόνο υπερβολική αλλά και ύποπτη.
Νοεμβρίου 1, 2008 σε 2:01 πμ
Έχω να πω τα εξής:
α) η σχολή αυτή, όπως και όλες όσες δημιουργήθηκαν στο πόδι έχει τεράστια προβλήματα, ένα εκ των οποίων είναι η έλλειψη δημοσιογράφων με τα απαράιτητα εφόδια προκειμένου να διδάξουν.
β) Η Παναγιωταρέα καλώς ή κακώς διαθέτει PHD (που δεν πήρε από το τμήμα μας, αλλά από τη δύσκολη Φιλοσοφική) και έχει περάσει από διάφορες κρίσεις με διαφορετικές συνθέσεις που την έχουν υπερψηφίσει για τις διάφορες βαθμίδες (επίκουρη, αναπληρώτρια κλπ).
γ) στις βασικές της υποχρεώσεις είναι ΟΚ (έρχεται κάθε εβδομάδα για μάθημα, κάνει εξετάσεις και διορθώνει γραπτά, οργανώνει συνέδρια, ημερίδε και επισκέψεις σε χώρους εργασίας).
δ) δεν διαθέτει ιδιαίτερους τρόπους και της λείπει ακαδημαϊκή εμπειρία και παιδαγωγική δεινότητα, αλλά από την άλλη διαθέτει αρκετή τριβή και επαγγελματική προϋπηρεσία που δεν διαθέτουν οι υπόλοιποι διδάσκοντες στο τμήμα.
ε)έχει προκαλέσει πολύ η καταγγελία (που μεταξύ άλλων διαθέτει και πάρα πολλές ανακρίβειες σχετικά με πτυχία, γάμους κλπ) διότι αφορά κάποιο γνωστό και προβεβλημένο πρόσωπο, το οποίο μάλιστα δεν διαθέτει πολλές συμπάθειες λόγω των απόψεων του. Δεν νομίζω ότι θα ασχολούνταν εξίσου κανένας μπλόγκερ με μια καταγγελία για έναν επίκουρο του Βιολογικού ονόματι Γεωργίου για παράδειγμα. Αλλά εδώ μιλάμε για την Παναγιωταρέα με τις δυο – τρεις δουλειές, τις γνωρίμιες κλπ. Κλασική ελληνική μιζέρια…
στ) Επειδή έχω περάσει από το τμήμα κι έχω δει διάφορους γραφικούς να το παίζουν καθηγητές, θεωρώ ότι η Π. περισσότερο βοήθησε, παρά ζημίωσε το τμήμα. Και από το να μην έχω καν δημοσιογράφους στο τμήμα θα προτιμούσα να έχω ακόμη και τον Τράγκα. Θα μάθαινα τουλάχιστον πως δεν πρέπει να καταντήσω.
ζ) οι έχθρες που έχει δημιουργήσει μεταξύ των φοιτητών είναι ότι είχε ορισμένες “εξωφρενικές” απαιτήσεις για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Ήθελε παρουσία στο μάθημα, απαίτησε να σβηστούν υβριστικά συνθήματα παράταξης από την αίθουσα και δεν δέχονταν όσους καθυστερούν να προσέλθουν. Όταν όμως αυτά τα κάνει ο Βέλτσος ή ο Μαρωνίτης δεν μιλά κανείς.
Καλή ή κακή η Παναγιωταρέα, είναι δυστυχώς η μοναδική δημοσιογράφος του τμήματος που επί 15 χρόνια έρχεται κάθε εβδομάδα και διδάσκει.
Ο “Πέτρος Πετρίδης” ή όπως αλλιώς λέγεται είναι εμφανές ότι είναι κάποιος που δεν κατάφερε να πάρει τη θέση ΔΕΠ και γι αυτό βγάζει χολή και πάλι τώρα με την Ιορδανίδου που έχει δείξει καλά σημάδια. Αν έχει να καταγγείλει κάτι επώνυμα ας το κάνει στις κρίσεις και όχι στα blogs και το Facebook…
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:42 πμ
Τόση αμηχανία από το ποστ της κας Αναγνώστου!!!!
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 10:33 πμ
Αγαπητή κ. Αναγνώστου,
Το γεγονός ότι περιγράψατε, έτσι πως περιγράψατε, το τμήμα σας και μέσα σε αυτήν την περιγραφή και την πολύ άσχημη πραγματικότητα, συγκρίνατε την κ. Παναγιωταρεα και «συγχωρέσατε» τις βασικές ιδιότητες του πανεπιστημιακού δασκάλου (έρευνα και παιδαγωγική ικανότητα) γιατί οι άλλοι είναι ακόμα χειρότεροι δεν αλλάζει το χαρακτήρα των προβλημάτων που εξετάζονται εδώ. Αν ένα τμήμα είναι σε αυτή την κατάσταση και αν η αξιολόγηση ήταν σοβαρή παράμετρος στο πανεπιστήμιο τότε το τμήμα ολόκληρο και όχι μόνο η κ. Παναγιωταρεα έπρεπε να συνετιστεί ή να κλείσει.
Το δεύτερο στοιχείο, που συνδέεται με το πρώτο είναι το εξής: Ας υποθέσουμε ότι πριν μερικά χρόνια το τμήμα έκανε κάποιες λάθος επιλογές και σήμερα προχωρά σε μία νέα πρόσληψη που θα διατηρήσει αυτός που θα εκλεγεί για 20 χρόνια, έτσι θα συνεχίσουν τα πράγματα για άλλα 20 χρόνια? Η κ. Παναγωταρεα μπορεί να πάρει σύνταξη σε μερικά χρόνια πιστεύετε ότι δεν πρέπει να απαιτήσουμε σαν πανεπιστημιακή κοινότητα, φοιτητές και κοινωνία κάτι καλλίτερο ή να συμβιβαστούμε με ότι έχουμε για άλλα 20 χρόνια. Είστε σίγουρη ότι δεν υπάρχουν εξαίρετοι έλληνες με ερευνητική δραστηριότητα στο εξωτερικό και στην Ελλάδα και πρέπει να κλείσουμε τις θέσεις με ανθρώπους που όπως λέτε και εσείς «με την Ιορδανίδου που έχει δείξει καλά σημάδια».
Εμένα προσωπικά η δική σας «έμμεση καταγγελία» με τρόμαξε περισσότερο από την επιστολή του DEMASAMERE . Όταν φτάνει στο σημείο ένας νέος άνθρωπος που πρόσφατα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα αυτό να γράφει (με τόση ειλικρίνεια και πειστικότητα) « Και από το να μην έχω καν δημοσιογράφους στο τμήμα θα προτιμούσα να έχω ακόμη και τον Τράγκα. Θα μάθαινα τουλάχιστον πως δεν πρέπει να καταντήσω.». Αυτό το «κατηγορώ» είναι χειρότερο από κάποιου που πιθανά να καβαλάει πικρίες. Θα ήθελα η κ. Αντιπρύτανης (πρόεδρος του τμήματος σήμερα) να σκύψει με μεγάλη αγάπη και σοβαρότητα σε τούτο το πολύ σοβαρό πρόβλημα. Μιλάμε για τους αυριανούς δημοσιογράφους της χώρας μας.
Σας ευχαριστούμε για τις πληροφορίες και επιτρέψτε μου να ανησυχώ και εγώ μαζί σας γιατί εργάζομαι στο ΑΠΘ και κρινόμαστε όλοι για την “ένοχη σιωπή”.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 6:11 μμ
@Καλογήρου: Προσωπικά αισθάνθηκα λίγο άσχημα. Αν έχουν βάση όσα λέει η Μαρία Αναγνώστου, η κατάσταση στο τμήμα αυτό μόνο ρόδινη δεν είναι. Δεν είμαι βέβαιος ότι η αποδοχή των δικών της γραφόμενων δημιουργεί καλύτερη εικόνα για το τμήμα από ότι η αποδοχή των γραφόμενων του ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ…
@Βλάχος: Σε σχολή δημοσιογραφίας καλοι οι ερευνητές, αλλά απαραίτητοι και οι (κάποτε έστω) ενεργοί δημοσιογράφοι. Η εμπειρία αυτή δεν αντικαθίσταται. Και εφ’οσον δεν υπάρχουν “clinical faculty” ή Fellows ή αλλοι τρόποι να υπάρχουν δημοσιογράφοι στο faculty με σταθερή σχέση (συν)εργασίας, αναγκαστικά θα είναι μέλη ΔΕΠ. Νομίζω σε αυτό η Μαρία Αναγνώστου έχει δίκιο.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 6:50 μμ
Θα μπορούσαν να είναι συμβασιούχοι (407).
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 6:56 μμ
Δεν ξέρω αν είναι πιο καταστροφικό για ένα Τμήμα με μέλλον η “ίδια η μετριοκρατία” (έχουμε την Παναγιωταρέα που είναι μέτρια επιστήμονας) ή η “παράδοση στη μετριοκρατία” (ας είχαμε κάποιον κι ας ήταν ο… Τράγκας!).
Δε μπορώ να καταλάβω τι κάνουν οι φοιτητικές αντιπροσωπείες. Να μαλώνουν και να κάνουν χαρτοπόλεμο στα τραπεζάκια ξέρουν, γιατί δεν απαιτούν δια ροπάλου απ’τη Γενική Συνέλευση του Τμήματος η πρώτη επόμενη θέση που θ’ανοίξει να είναι στο γνωστικό αντικείμενο που λείπει απ’το Τμήμα; Αφού λείπουν Δημοσιογράφοι (στο Τμήμα Δημοσιογραφίας!!!) απαιτείστε για δημοσιογράφους.
Για αποχές και καταλήψεις όταν είναι να χτυπηθεί το «κατεστημένο» και ο «ιμπεριαλισμός» ξέρουν να κάνουν, γιατί τώρα που το Τμήμα υποφέρει δεν υπάρχει λίγο αναβρασμός;
—
Όσο γι’αυτό που λέεω ο Αν.ώνυμος, δε συμφωνώ απαραίτητα. Άλλο ο μάχιμος δημοσιογράφος κι άλλο ο ακαδημαϊκός-επιστημονικός δημοσιογράφος με την ικανότητα να διδάξει. Αν η κυρία Παναγιωταρέα δεν είχε «διδακτική ικανότητα» δεν θα έπρεπε ποτέ να εκλεγεί. Πόσο άλλο να προαχθεί, ιδιαίτερα μετά από τόσα χρόνια που δεν έχει αποκτήσει την «απαραίτητη εμπειρία» (!!!) όπως λέει η κυρία Αναγνώστου.
Η απουσία “clinical faculty” θεωρητικά υπάρχει και στην Ιατρική παρεμπιπτόντως που δε προβλέπονται παρόμοιες φιγούρες. Ούτε εκεί βάζουν όμως τον πρώτο νοσοκομειακό ιατρό να κάνει διαλέξεις και εργαστήρια.
Ο 1268/82 και οι μετατροπές του προβλέπουν «μάχιμους» επιστήμονες που δεν ανήκουν απαραίτητα στο ΔΕΠ και επικουρούν το έργο των Πανεπιστημίων. Λέγονται Ειδικοί Επιστήμονες ή ΕΕΔΙΠ ΙΙ.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:05 μμ
Τώρα είδα που έγραψε κι ο Θέμης.
Θέμη πιστεύω πρέπει λίγο να σταματήσει αυτή η ιστορία με την κατάχρηση του 407/80. Ας μείνει αποκλειστικά για την επάνδρωση των νέων Τμημάτων.
Αν κάποια ώριμα Τμήματα νιώθουν ότι τους λείπουν ερευνητές ή επιστήμονες να βοηθήσουν το μόνιμο ΔΕΠ αυτές πρέπει να καλύπτονται από
- Ειδικούς Επιστήμονες (473/83)
- Εντεταλμένους Επίκουρους Καθηγητές (473/83)
κι αν μιλάμε για μια πιο μόνιμη κατάσταση που απαιτεί διορισμό (έστω και για μερική απασχόληση) ως
- Ειδικό και Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (ΕΕΔΙΠ) του κλάδου ΙΙ
Αυτές είναι οι θέσεις που ΗΔΗ προβλέπονται απ’τον 1268/82 αλλά φυσικά μιας που ΟΛΟΙ πρέπει να λέγονται Καθηγητές, ανεξάρτητα αν το αξίζουν ή όχι, καταστρατηγείται χωρίς κανένα πρόβλημα.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:08 μμ
Δεν δίδονται θέσεις ΕΕΔΙΠ στα πανεπιστήμια εδώ και πάνω από 10 χρόνια.
Και δημοσιογράφοι υπάρχουν σε όλα τα σοβαρά πανεπιστημιακά προγράμματα δημοσιογραφίας ως διδάσκοντες. Το 407 δε δουλεύει για αυτό το σκοπό γιατί δεν μπορεί να δημιουργήσει σχέση διαρκείας. Παρά τα όποια προβληματα, η κ. Παναγιωταρέα (αν πιστεψουμε το ποστ) έχει δημιουργήσει σχέση διαρκείας με το Τμήμα, κι αυτό έχει αξία. Προφανώς θα ήταν καλύτερο να είναι μέλος ΔΕΠ στο Τμήμα κάποιος με περισσότερο δημοσιογραφικό βάθος, όπως η μακαρίτισσα η Ελένη Βλάχου (για να πάρω ένα ακραίο παράδειγμα). Άλλο αυτό όμως κι άλλο οι πολλές δημοσιεύσεις σε ερευνητικά Journals.
Δεν ξέρω τι είναι ο επιστημονικός δημοσιογράφος :-)
Στην Εσπερία πάντως ο δημοσιογράφος που γίνεται (προσωρινά ή μόνιμα) καθηγητής μετατοπίζει εμφανώς το βάρος των δραστηριοτήτων του εντός πανεπιστημίου. Αυτό είναι σαφής και ειδοποιός διαφορά.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:09 μμ
“Ειδικούς Επιστήμονες (473/83)
- Εντεταλμένους Επίκουρους Καθηγητές (473/83)
”
Πρώτη φορά ακούω για αυτά. Πάω στοίχημα ότι εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια δεν έχει δοθεί ένα ευρώ για τέτοιες θέσεις. Δεν μπορεί το πανεπιστήμιο να προσλάβει τέτοιους από τον “τακτικό προυπολογισμό” διότι αυτός δεν περιλαμβάνει δαπάνες μισθοδοσίας, πρέπει να λάβει ειδικό κονδύλι.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:11 μμ
Α, και βέβαια, ακόμα κι αν η κ. Παναγιωταρέα έχει συνεισφέρει (λίγο ή πολύ) μικρή ως μηδενική σχέση έχει αυτό με το θέμα της κ. Ιορδανίδου…
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:35 μμ
Αν.ώνυμε,
για πολλοστή φορά σε πιάνω να μου λες «αυτά δε γίνονται» επειδή απλά εσύ δεν τα γνωρίζεις. Λυπάμαι αν ήρθες αργά στο GUR. Τα έχουμε συζητήσει απ’το 2006 αυτά τα πράγματα.
Για τον 473/83 και τη συστηματική ΜΗ εφαρμογή του έχω γράψει εδώ στο GUR. Μάλιστα, όπως θα δεις, κάποιοι ξύπνησαν και αναρωτιόντουσαν πώς είναι δυνατόν να καταστρατηγείται ο νόμος τόσα χρόνια…
Τι είπες για τους ΕΕΔΙΠ; Δε διορίζονται εδώ και 10 χρόνια; Να στείλουμε mail στο Proslipsis λοιπόν να τους κατηγορήσουμε ότι διαφημίζουν ψεύτικες θέσεις..
Δυστυχώς Αν.ώνυμε, και χαίρομαι που το έθιξες το θέμα, ο περισσότερος κόσμος απλά ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ αρκετά τους νόμους που διέπουν τα πανεπιστήμια.
Δες στο Proslipsis τι κάνει ένας ΕΕΔΙΠ/ΕΤΕΠ και γιατί θα ήταν καλή περίπτωση τα ελληνικά πανεπιστήμια να διορίζουν 2-3 τέτοιους πριν αποφασίζουν για έναν ΔΕΠ.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:35 μμ
@Αν.ώνυμος
Κάθε χρόνο, το ΥΠΕΠΘ δίνει σε κάθε παν/μιο ορισμένο αριθμό θέσεων (σε ανθρωποέτη), τις οποίες αυτό κατανέμει στα τμήματα.
Αυτές μπορούν να γίνουν είτε ΠΔ407, είτε εντεταλμένου επίκουρου (ΕΕ), ανάλογα με το τι επιθυμεί κάθε τμήμα.
Να σημειωθεί οτι ο καθαρός μισθός του ΕΕ είναι 550 ευρώ μηνιαίως, επομένως 1 ΕΕ~0.4 ΠΔ407 σε μονάδες ανθρωποετών.
Για Ειδικούς επιστήμονες δεν έχω ακούσει ούτε εγώ.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:45 μμ
Διορθώνω: Στο δικό μου πανεπιστήμιο (μέσω Θέμη μπορώ να σου πω Κωνσταντίνε Μιχαηλίδη ποιό είναι αυτό) δεν έχει γίνει πρόσληψη ΕΕΔΙΠ εδώ και 10 χρόνια. Χαίρομαι που αλλού γινεται, ο ρόλος του ΕΕΔΙΠ μπορεί να είναι όντως αυτός που συζητείται εδώ.
Έχεις δίκιο ότι τα πανεπιστήμια, είτε από τεμπελιά, είτε από άγνοια δε χρησιμοποιούν τις δυνατότητες που τους δίνει ο νόμος για να βελτιωθούν, αυτό ίσως είναι μια τέτοια περίπτωση.
Για τους ΕΕ, αν ο μισθός είναι 550 ευρώ το μήνα, μάλλον εξηγείται γιατί δεν μετατρέπεται καμμιά θέση 407 σε ΕΕ… αν και, για μια απασχόληση πχ 1 ημέρας την εβδομάδα, για κάποιον ειδικό και με ενδιαφέρον να έχει σχέση με το πανεπιστήμιο, θα μπορούσε να δουλέψει.
Ι stand corrected.
Νοεμβρίου 3, 2008 σε 7:54 μμ
Chemist,
ο «Ειδικός Επιστήμονας» και ο «Εντεταλμένος Επίκουρος Καθηγητής είναι οι πραγματικοί συμβασιούχοι σύμφωνα με τον 1268/82.
Η διαφορά τους είναι απλά στην εμπειρία που έχουν. Ο πρώτος είναι απλά διδάκτορας, ενώ ο δεύτερος έχει προσόντα Επίκουρου Καθηγητή ή Υφηγεσία (μιας που όταν βγήκε το Προεδρικό Διάταγμα το 1983 υπήρχαν ακόμα πάρα πολλοί Υφηγητές στην πιάτσα).
Θεωρητικά για κάθε επείγουσα διδακτική ανάγκη ή ερευνητικό project που απαιτείται “expertise” απ’τα ΑΕΙ βάσει του 473/83 πρέπει να καλούνται επιστήμονες.
—
Πάντως έχετε δίκιο. Προφανώς ο 473/83 έπεσε σε αχρηστία γιατί οικονομικούς λόγους.
Νοεμβρίου 4, 2008 σε 1:49 μμ
@ Ορέστη Καλογήρου: Μπορείτε να γίνετε λίγο πιο αναλυτικός; Από πότε ο ρεαλισμός ονομάζεται αμηχανία;
@ Λουκά Βλάχο: Δεν συγχωρώ καμιά αδυναμία της κ. Παναγιωταρέα και κανενός άλλου εκπαιδευτικού, αλλά η επιλογή της είναι δουλειά επιτροπών συναδέλφων σας από το ΑΠΘ.
Η κ. Παναγιωταρέα έχει κριθεί τουλάχιστον τρεις φορές, απο δεκαμελεις – δωδεκαμελείς επιτροπές πανεπιστημιακών. Αν όλοι αυτοί εχουν κρίνει λάθος, μήπως πρέπει να εξετάσετε το ενδεχόμενο της απιστίας των συναδέλφων σας ή κάποιο άλλο αδίκημα;
Το Τμήμα όντως έχει σοβαρότατες αδυναμίες, όπως και όλα τα νέα σχετικά τμήματα (θεάτρου, κινηματογράφου κλπ). Αν η πρόταση σας είναι να κλείσει τα πανεπιστημιακά τμήματα Δημοσιογραφίας, το μόνο που έχω να σας προτείνω είναι να δείτε γραπτά των συναδέλφων μου από ιδιωτικές σχολές ή να δείτε ποιοι πραγματικά διδάσκουν σε αυτές.
Όσον αφορά το αν υπάρχουν εξαιρετικοί δημοσιογράφοι ή ερευνητές, δυστυχώς σε όλες αυτές τις προκηρύξεις θέσεων δεν εμφανίστηκε κανείς αναγνωρισμένος και ικανός δημοσιογράφος (γιατί δημοσιογραφία πρέπει να διδάξει, από κοινωνιολόγους, θεολόγους και ψυχολόγους χορτάσαμε σε αυτή τη σχολή) με τα απαραίτητα πτυχία (δηλαδή διδακτορικό και δημοσιεύσεις).
Για την άλλη λύση – ημίμετρο των διδασκόντων του ν.407 θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι στην εν λόγω περίπτωση είναι πρακτικώς ανεφάρμοστη. Δοκιμάστηκε στο παρελθόν με τον “πολύ” κ. Αντώνη Κούρτη (συμπαθητική φυσιογνωμία, που το μόνο που δίδαξε ήταν πως ήταν οι δημοσιογράφοι παλιάς κοπής και πολλές αναμνήσεις από τη θέση του υπουργού Τύπου), αλλά και πρόσφατα με την κ. Λιάνα Αλεξανδρή, Γιώργο Λογοθέτη, Αδόλφο Τζιτζιάρη, Πάυλο Νεράντζη και άλλους τοπικούς δημοσιογράφους, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε τραγικά. Δυστυχώς κανείς δημοσιογράφος σε υψηλή θέση και κανείς δημοσιογράφος εξ Αθηνών (που δυστυχώς εκεί χτυπά η καρδιά του επαγγέλματος) δεν θα έλθει να διδάξει για το αστείο ποσό που προβλέπεται για τους 407. Ακόμη και στην ΑΘήνα που συνέβη τα πρώτα χρόνια με τον Σταύρο Ψυχάρη, τον Σεραφείμ Φυντανίδη και άλλους δεν απέδωσε καθόλου, γιατί σύντομα αποδείχτηκε ότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις των μεγαλοδημοσιογράφων ήταν πάντα πάνω από τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Συνεπώς, το 407 έχει απομείνει για να εργάζονται πρώην φοιτητές ως βοηθοί καθηγητών…
Επιμένω στο «Και από το να μην έχω καν δημοσιογράφους στο τμήμα θα προτιμούσα να έχω ακόμη και τον Τράγκα. Θα μάθαινα τουλάχιστον πως δεν πρέπει να καταντήσω.», παρότι σας τρομάζει γιατί δυστυχώς στη δουλειά μου, η παρατήρηση και η πρακτική τριβή είναι πολύ σημαντικά στοιχεία που σου διδάσκουν πάρα πολλά και κυρίως τις κακοτοπιές του λειτουργήματος.
Μιλάτε για τους δημοσιογράφους λες και από αυτούς εξαρτάται το μέλλον της χώρας. Αν σε αυτή τη χώρα τους δίναμε την αξία και τη δύναμη που δικαιούνται και δεν τους αντιμετωπίζαμε λες κι έχουν υπερφυσικά χαρακτηριστικά θα ήταν όλα πολύ καλύτερα, όπως και η σχολή μου.
Σας διαβεβαιώ ότι το Τμήμα Δημοσιογραφίας δεν είναι το χειρότερο του ΑΠΘ. Γίνεται καλή δουλειά σε πολλούς τομείς και η Παναγιωταρέα δεν είναι το ουσιαστικό της πρόβλημα. Άλλωστε, είναι στο χέρι των φοιτητών και των συναδέλφων της να καθορίσουν τα όρια στα οποία μπορεί να κινείται και να φροντίσουν να μην ταυτίζεται η εικόνα του τμήματος με την ίδια.
Αντίθετα, οι φοιτητές και οι συνάδελφοι που της επιτίθενται με τον σκαιότερο τρόπο, είναι συνήθως αυτοί που σπεύδουν κοντά της για να ζητήσουν δουλειά, “συναδελφική συμπαράσταση” σε αιτήματα τους, υποστήριξη σε συνέδρια και άλλα… αιτήματα.
Τα μεγάλα προβλήματα του Τμήματος είναι η έλλειψη κονδυλίων, η έλλειψη κτιρίου και εξοπλισμού, ο υπερπληθυσμός.
Ωστόσο, η σχολή έχει εξαιρετική βιβλιοθήκη, καλά εργαστηριακά μαθήματα παρά τις ελλείψεις, χρήσιμα μαθήματα ιστορίας, δικαίου, αρχών δημοσιογραφίας και πολύ ταλαντούχους φοιτητές και αποφοίτους που αυτή την στιγμή έχουν κατακτήσει σημαντικές θέσεις σε ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Αθήνας.
Αν σας τρομάζω ακόμη παρακαλώ εξηγήστε μου αναλυτικά τι είναι αυτό που σας προκαλεί τετοια αισθήματα.
Νοεμβρίου 4, 2008 σε 3:08 μμ
Μαρια Αναγνώστου
Δεν συγχωρώ καμιά αδυναμία της κ. Παναγιωταρέα και κανενός άλλου εκπαιδευτικού, αλλά η επιλογή της είναι δουλειά επιτροπών συναδέλφων σας από το ΑΠΘ.
Η κ. Παναγιωταρέα έχει κριθεί τουλάχιστον τρεις φορές, απο δεκαμελεις – δωδεκαμελείς επιτροπές πανεπιστημιακών. Αν όλοι αυτοί εχουν κρίνει λάθος, μήπως πρέπει να εξετάσετε το ενδεχόμενο της απιστίας των συναδέλφων σας ή κάποιο άλλο αδίκημα;
————————–
ΛΒ Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε… είναι φανερό Μαρία ότι το πρόβλημα είναι όλο δικό μας… σε ποιο σημείο το φορτώσαμε σε σας (φοιτητές απόφοιτους) το πρόβλημα?
———————————-
Το Τμήμα όντως έχει σοβαρότατες αδυναμίες, όπως και όλα τα νέα σχετικά τμήματα (θεάτρου, κινηματογράφου κλπ). Αν η πρόταση σας είναι να κλείσει τα πανεπιστημιακά τμήματα Δημοσιογραφίας, το μόνο που έχω να σας προτείνω είναι να δείτε γραπτά των συναδέλφων μου από ιδιωτικές σχολές ή να δείτε ποιοι πραγματικά διδάσκουν σε αυτές.
————————————-
ΛΒ Όχι μάλλον πρότεινα βαθειά ανανέωση και όχι κλείσιμο… το κλείσιμο και η επανίδρυση είναι απειλεί προς όσους αναφέραμε ποιο πάνω που δεν κάνουν την δουλειά τους σαν εκλέκτορες αλλά και σαν επιστήμονες-ερευνητές.
—————————————-
Όσον αφορά το αν υπάρχουν εξαιρετικοί δημοσιογράφοι ή ερευνητές, δυστυχώς σε όλες αυτές τις προκηρύξεις θέσεων δεν εμφανίστηκε κανείς αναγνωρισμένος και ικανός δημοσιογράφος (γιατί δημοσιογραφία πρέπει να διδάξει, από κοινωνιολόγους, θεολόγους και ψυχολόγους χορτάσαμε σε αυτή τη σχολή) με τα απαραίτητα πτυχία (δηλαδή διδακτορικό και δημοσιεύσεις).
————————————–
ΛΒ Ή παρουσιάστηκαν και τους είπαν μην προσπαθείς «είναι δοσμένη η θέση» πάλι γυρίζουμε σε ένα πρόβλημα των καθηγητών που παίρνουν αποφάσεις. Σε άλλα τμήματα η προκήρυξη βγαίνει άγονη και την δουλειά παίρνει κάποιος 407 ή κάτι ανάλογο που δεν είναι μόνιμος. Είναι παράνομο να είσαι μέλος ΔΕΠ χωρίς διδακτορικό και αντιδεοντολογικό να μην κάνεις έρευνα και να προάγεσαι… πώς να βγουν διδακτορικά αν δεν κάνει κανένας έρευνα στο τμήμα σας και η κατάσταση θα διαιωνίζεται.
—————————————–
Για την άλλη λύση – ημίμετρο των διδασκόντων του ν.407 θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι στην εν λόγω περίπτωση είναι πρακτικώς ανεφάρμοστη. Δοκιμάστηκε στο παρελθόν με τον “πολύ” κ. Αντώνη Κούρτη (συμπαθητική φυσιογνωμία, που το μόνο που δίδαξε ήταν πως ήταν οι δημοσιογράφοι παλιάς κοπής και πολλές αναμνήσεις από τη θέση του υπουργού Τύπου), αλλά και πρόσφατα με την κ. Λιάνα Αλεξανδρή, Γιώργο Λογοθέτη, Αδόλφο Τζιτζιάρη, Πάυλο Νεράντζη και άλλους τοπικούς δημοσιογράφους, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε τραγικά. Δυστυχώς κανείς δημοσιογράφος σε υψηλή θέση και κανείς δημοσιογράφος εξ Αθηνών (που δυστυχώς εκεί χτυπά η καρδιά του επαγγέλματος) δεν θα έλθει να διδάξει για το αστείο ποσό που προβλέπεται για τους 407. Ακόμη και στην ΑΘήνα που συνέβη τα πρώτα χρόνια με τον Σταύρο Ψυχάρη, τον Σεραφείμ Φυντανίδη και άλλους δεν απέδωσε καθόλου, γιατί σύντομα αποδείχτηκε ότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις των μεγαλοδημοσιογράφων ήταν πάντα πάνω από τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Συνεπώς, το 407 έχει απομείνει για να εργάζονται πρώην φοιτητές ως βοηθοί καθηγητών…
————————————-
ΛΒ Να ψάξουμε και βρούμε λύσεις… ακόμα και από ευρωπαίους δημοσιογράφους και ερευνητές… ανεβάζοντας τα χρήματα… για να ανταποκρίνονται στο επάγγελμα με διάφορους τρόπους … να το λύσουμε το πρόβλημα αλλά με προσοχή… για να μην δημιουργήσουμε άλλο. Όλα τα τμηματα εχουν τέτοια προβλήματα και προσπαθούν
———————————–
Επιμένω στο «Και από το να μην έχω καν δημοσιογράφους στο τμήμα θα προτιμούσα να έχω ακόμη και τον Τράγκα. Θα μάθαινα τουλάχιστον πως δεν πρέπει να καταντήσω.», παρότι σας τρομάζει γιατί δυστυχώς στη δουλειά μου, η παρατήρηση και η πρακτική τριβή είναι πολύ σημαντικά στοιχεία που σου διδάσκουν πάρα πολλά και κυρίως τις κακοτοπιές του λειτουργήματος.
————————————
ΛΒ Έχετε απόλυτα δίκιο αλλά αυτό γίνεται στην πρακτική άσκηση (συχνή και επαναλαμβανόμενη και όχι να έχουμε τον κ Τραγκα μέλος ΔΕΠ). Οι μηχανικοί η γιατροί οι φυσικοί οι χημικοί χρειάζονται όπως και εσείς πρακτική πείρα, δεν κάνουμε όλους τους κλινικούς γιατρούς του ΑΧΕΠΑ μέλη ΔΕΠ.
—————————————
Μιλάτε για τους δημοσιογράφους λες και από αυτούς εξαρτάται το μέλλον της χώρας. Αν σε αυτή τη χώρα τους δίναμε την αξία και τη δύναμη που δικαιούνται και δεν τους αντιμετωπίζαμε λες κι έχουν υπερφυσικά χαρακτηριστικά θα ήταν όλα πολύ καλύτερα, όπως και η σχολή μου.
——————
ΛΒ Συμφωνώ…
——————————–
Σας διαβεβαιώ ότι το Τμήμα Δημοσιογραφίας δεν είναι το χειρότερο του ΑΠΘ. Γίνεται καλή δουλειά σε πολλούς τομείς και η Παναγιωταρέα δεν είναι το ουσιαστικό της πρόβλημα. Άλλωστε, είναι στο χέρι των φοιτητών και των συναδέλφων της να καθορίσουν τα όρια στα οποία μπορεί να κινείται και να φροντίσουν να μην ταυτίζεται η εικόνα του τμήματος με την ίδια.
Αντίθετα, οι φοιτητές και οι συνάδελφοι που της επιτίθενται με τον σκαιότερο τρόπο, είναι συνήθως αυτοί που σπεύδουν κοντά της για να ζητήσουν δουλειά, “συναδελφική συμπαράσταση” σε αιτήματα τους, υποστήριξη σε συνέδρια και άλλα… αιτήματα.
————————————
ΛΒ Το πρόβλημα παραμένει… άλλο ΙΕΚ (και καλό ΙΕΚ) και άλλο πανεπιστήμιο… σίγουρα δεν είναι το τμήμα σας το χειρότερο στην Ελλάδα.. αλλά… μπορεί να γίνει πολύ καλλίτερο και αυτό συζητάμε. Αν οι επιτροπές αξιολόγησης που προτείνονται στα ΙΕΚ και τα ψευτοκολέγια περνούσαν και από τα δικό σας τμήμα …θα ήταν άδικο να κλείσουμε εκείνους αλλά όχι εμάς…
————————————–
Τα μεγάλα προβλήματα του Τμήματος είναι η έλλειψη κονδυλίων, η έλλειψη κτιρίου και εξοπλισμού, ο υπερπληθυσμός.Ωστόσο, η σχολή έχει εξαιρετική βιβλιοθήκη, καλά εργαστηριακά μαθήματα παρά τις ελλείψεις, χρήσιμα μαθήματα ιστορίας, δικαίου, αρχών δημοσιογραφίας και πολύ ταλαντούχους φοιτητές και αποφοίτους που αυτή την στιγμή έχουν κατακτήσει σημαντικές θέσεις σε ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Αθήνας.
——————————————–
ΛΒ Η πρόταση μου ήταν να σας ενισχύσουν από την πρυτανεία και με όσα χρειάζεστε για να γίνεται ένα υπέροχο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ τμήμα και όχι ένα καλό ΙΕΚ ή ψευτοκολέγιο εντός του πανεπιστημίου. Τα ίδια λέγαμε και για τα ΤΕΙ… όχι στη εγκατάλειψη.
————————————–
Αν σας τρομάζω ακόμη παρακαλώ εξηγήστε μου αναλυτικά τι είναι αυτό που σας προκαλεί τέτοια αισθήματα.
——————————-
ΛΒ Δεν με τρομάζετε εσείς (απόφοιτοι του τμήματος) … όσα περιγράφατε με στενοχώρησαν για τους λόγους που εξήγησα. Δεν είμαι δημοσιογράφος και μερικές φορές εκφράζομαι άσχημα… συγχωρήστε μου το πρόβλημα… κάναμε όμως μια χρήσιμη κουβέντα.
Νοεμβρίου 4, 2008 σε 4:20 μμ
Αν δεν υπάρχουν υποψήφιοι με τα κατάλληλα προσόντα (που αμφιβάλλω), να τους δημιουργήσουμε. Να πάρουμε τους καλύτερους αποφοίτους των τμημάτων ΜΜΕ, να τους στείλουμε με υποτροφία στα καλύτερα τμήματα δημοσιογραφίας του κόσμου, και όταν κάνουν το διδακτορικό τους και ανοίξουν οι ορίζοντές τους, να τους φέρουμε πίσω ως μέλη ΔΕΠ. Και όχι να προσλαμβάνουμε τον πρώτο τυχόντα με διδακτορικό ιταλικής φιλολογίας.
Νοεμβρίου 4, 2008 σε 5:52 μμ
κ. Αναγνώστου παρερμηνεύσατε το σχόλιο μου. Επεσήμανα την αμηχανία των λαλίστατων ανωνύμων κηνσόρων. Ύστερα από το εξαιρετικά ρεαλιστικό σας ποστ το νήμα είχε αραχνιάσει. Αυτό που λέμε “απορία ψάλτου βηξ”.
Το δε δεύτερο ποστ που καταθέσατε το βρίσκω ακόμη καλλίτερο.
ΥΓ Γιατί μας κάνατε να μελαγχολήσουμε για μια ακόμη φορά επισημαίνοντας την ανεπάρκεια των ελίτ αυτής της πόλης; Που τόσο την αγαπάμε και τόσο μας πληγώνει.
Δεκεμβρίου 1, 2008 σε 7:52 μμ
ΨΗΦΙΣΜΑ
Το Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. δεν αισθάνεται υποχρεωμένο να μπει σε διάλογο με ανώνυμους ηλεκτρονικούς επιστολογράφους και να σχολιάσει επιστολές όπως αυτές που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και αφορούν σε εκκρεμή κρίση μέλους Δ.Ε.Π.
Θεωρούμε ότι τέτοιου είδους ανώνυμες επικοινωνιακές πρακτικές είναι ξένες προς τη δεοντολογία του Τμήματος και τις αποδοκιμάζουμε
κατηγορηματικά.
Επειδή όμως η σημερινή επικοινωνιακή τεχνολογία επιτρέπει στην ανώνυμη/ψευδώνυμη επιστολογραφία να παίρνει υπέρμετρες διαστάσεις και να δημιουργεί εσφαλμένες και μονομερείς εντυπώσεις, σημειώνουμε ότι στην κρίση που έχει ήδη συντελεστεί, οι υποψήφιοι δεν κρίθηκαν πληρούντες τις απαιτούμενες προϋποθέσεις και η διαδικασία κρίθηκε άγονη.
Είναι αυτονόητο ότι η μελλοντική επανάληψη της κρίσης θα αντιμετωπιστεί με την επιβαλλόμενη αντικειμενικότητα, νηφαλιότητα, αμεροληψία και διαφάνεια.
Τα μέλη της Προσωρινής Γενικής Συνέλευσης και το Προεδρείο του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε., με την αφορμή αυτή διαβεβαιώνουν την Πανεπιστημιακή Κοινότητα ότι ενεργούν με σεβασμό στις αρχές της
διαφάνειας, του δημόσιου διαλόγου και της ακαδημαϊκής δεοντολογίας, πάντοτε στο πλαίσιο των νομίμων διαδικασιών και με σεβασμό στα δικαιώματα και την προσωπικότητα όλων.
Θεσσαλονίκη, 27-11-2008
Οι διδάσκοντες και ο Σύλλογος Φοιτητών
του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε.
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Δεκεμβρίου 1, 2008 σε 9:47 μμ
Αυτό είναι θρίαμβος για όλες τις διαδικτυακές συζητήσεις! Ανεξάρτητα αν έχουν προβλήματα, ελλείψεις, και καμιά φορά φθηνή λασπολογία… τουλάχιστον απ’την άλλη πλευρά οι άνθρωποι πονηρεύονται για τα καθέκαστα.
lymig διαβάζεις; Κάποιοι τελικά εισακούν…
Δεκεμβρίου 1, 2008 σε 10:13 μμ
Λυπάμαι, αλλά αυτό είναι κατάντια. Με το “αυτό” εννοώ την έκδοση ψηφίσματος με αναφορά στα υποτιθέμενα αυτονόητα. Αν ήμουν εκλέκτορας θα ήμουν βαθύτατα προσβεβλημένος.
Κι αυτός ο φαρισαίσμός δεν παίζεται: δεν κάνουμε διάλογο με τους ανώνυμους επιστολογράφους του διαδικτύου, αλλά ξεβρακωνόμαστε κιόλας.
Δεκεμβρίου 1, 2008 σε 10:57 μμ
Κόκκινε γιατί κατάντια; Αρνείσαι ότι αν δεν υπήρχε η επιστολή του ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ και η ενίσχυση-πολλαπλασιασμός του περιεχομένου της από portals όπως αυτό μπορεί οι παραπάνω κύριοι εκλέκτορες να το θάβαν το αντικείμενο;
Ήμουν σ’αυτούς που δεν τους άρεσε ο τρόπος (δες σχόλια #16 και #20 πιο πάνω) με τον οποίο έγινε αυτό το ξεμπρόστιασμα, αλλά απ’ό,τι φαίνεται απ’το εκλογικό αποτέλεσμα τελικά κάποιο μικρό ρόλο να ευαισθητοποιήσει έπαιξε.
Φυσικά μιλάμε για το Τμήμα ΜΜΕ, όπου οι άνθρωποι είναι expert στο να πιάνουν τον παλμό της συλλογικής γνώμης, μπορεί σε μια εκλογή στην Ιατρική ή Νομική να το κάναν γαργάρα το θέμα.
Η παραπάνω απόφαση των εκλεκτόρων δε σημαίνει πως ο ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ είχε δίκιο σ’αυτά που έγραφε, απλά ότι κανείς απ’τους υποψήφιους δεν ήταν αρκετά καλός και το ξέρουν.
Καμία υποταγή, καμία κατάντια. Σήμερα πρέπει να είναι μέρα γιορτινή!
Δεκεμβρίου 2, 2008 σε 2:05 μμ
Αυτό είναι θρίαμβος για όλες τις διαδικτυακές συζητήσεις!
Συμφωνώ απόλυτα. Συγχαρητήρια στο GUR (και βεβαίως στον ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ) και σε όλους αυτούς που πήραν μέρος στη συζήτηση, ιδιαίτερα στο Λουκά Βλάχο που είναι μάλιστα και μέλος της ακαδημαικής κοινότητας του ΑΠΘ (και αυτό έχει ιδιαίτερη βαρύτητα). Ελπίζω στην επανάληψη της κρίσης πραγματικά το θέμα να αντιμετωπιστεί με την επιβαλλόμενη αντικειμενικότητα και διαφάνεια και να μπεί ένας επιστήμονας που να είναι αποδεδειγμένα άξιος…
Δεκεμβρίου 2, 2008 σε 3:36 μμ
Αν δεν ητανε ο δε μασαμε ρε εσεις ακομη θα τρωγοσασταν αν καλα εκανε. Γιατι κυριε Λαζαριδη δεν δοσατε και τα αλλα στοιχεια για τη διαδικασια που εβγαλε ο δε μασαμε ρε στο φεισμπουκ? Τι φοβηθηκατε?
Δεκεμβρίου 2, 2008 σε 4:52 μμ
Όσοι εκ του διαδικτιακού όχλου νομίζετε ότι η συγκεκριμένη ανακοίνωση είναι νίκη της αξιοκρατίας και της διαφάνειας πλανάσθε οικτρά. Πλέον υπάρχουν τα εξείς σενάρια για το μέλλον της Σ.Ι.:
1. Η Σ.Ι. εκλέγεται στο επόμενο εκλεκτορικο, οπότε γίνεται λέκτορας δυο χρόνια μετά την προγραμματισμένη εκλογή της όταν το θέμα έχει πλέον ξεχαστεί (αυτό για τον κο. Μιχαηλίδη και τους ηλικιωμένους Λέκτορες).
2. Η Σ.Ι. εκλέγεται λέκτορας αλλά με άλλο γνωστικό αντικείμενο, φωτογραφία των προσόντων της, αφού η Γ.Σ. του τμήματος βλέπει ότι η θέση που της προορίζονταν είναι πλέον hot potato.
3. Η Σ.Ι. εκλέγεται λέκτορας σε άλλο τμήμα (πιθανώς Περιφερειακού Πανεπιστημίου) μετά από παρεμβάσεις των προστάτων της, που έπρεπε να την βολέψουν κάπου μετά την αποτυχία εκλογή της.
4. Η Σ.Ι. αυτομολεί από το Team Παναγιωταρέα και εκλέγεται λέκτορας σε άλλο τμήμα μετά από την βοήθεια των νέων της αφεντικών που τυγχάνουν να είναι μισητοί εχθροί της Παναγιωταρέα και που τώρα έχουν πλήθος πληροφοριών γι΄αυτήν μέσω της Σ.Ι..
Υ.Γ. Η Σ.Ι. είναι πιονάκι στην όλη υπόθεση, σημασιά έχουν αυτοί που παίζουν σκάκι.
Δεκεμβρίου 2, 2008 σε 7:03 μμ
Εδώ είναι όλη η συζητηση
http://www.new.facebook.com/group.php?gid=44202509680
Δεκεμβρίου 2, 2008 σε 9:56 μμ
Έλαβα πριν από καμιά δεκαριά μέρες ένα ΗλΜην από τον κ. “Petro Petraki” με τα περιεχόμενα της παραπάνω ιστοσελίδας. Το συγκεκριμένο ύφος γίνεται πολύ κουραστικό μετά από λίγο. Έπειτα, γράφει πράγματα που είναι ανακριβή, και του τα σημείωσα. Π.χ. το Queens College είναι τετραετούς φοίτησης, αλλά μπορεί κάποιος, με εντατική μελέτη, να τελειώσει και σε τρία χρόνια. Δεν σημαίνει τίποτα. Ή το άλλο, ότι μια συστατική επιστολή υπογράφηκε Κυριακή, και αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Και γω γράφω και υπογράφω επιστολές Κυριακή.
ΥΓ. Είναι σαφές ότι ΔΕΝ πρόκειται για τον ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, αφού χρησιμοποιεί διαφορετικό email και τα αναρτά στο Facebook και όχι στο ιστολόγιό του.
Δεκεμβρίου 2, 2008 σε 11:53 μμ
@Μιχαηλίδης
Η κατάντια είναι ότι κάποιοι (υπογράφουν ως Οι διδάσκοντες και ο Σύλλογος Φοιτητών) θεώρησαν ότι πρέπει να βγάλουν ψήφισμα και να κοινοποιήσουν τήν κατάληξη μιας διαδικασίας με έμφαση στην πίστη τους στη διαφάνεια, δημόσιο διάλογο, κλπ. Αυτά είναι τα αυτονόητα. Δηλαδή, επαίρονται και σύ τους χειροκροτείς για το ότι κάνανε αυτό που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν.
Θα μαθαίναμε το αποτέλεσμα της διαδικασίας και χωρίς το ψήφισμα.
Δεκεμβρίου 3, 2008 σε 12:26 πμ
Θα πάψω να χειροκροτάω, αγαπητέ Κόκκινε, όταν όπως λες κι εσύ γίνει «υποχρεώση» σε όλους. Όταν το κάνουν όλοι παντού!!
Τώρα η εξαίρεση μας προκαλεί έκπληξη, και είναι όντως κατάντια, αν όμως όλοι λειτουργούσαν αξιοκρατικά τότε δεν θα υπήρχε καν ανάγκη για παλαμακιστές.
Πιο πολύ μ’ανησυχούν τα σενάρια του Σερβιτόρου να πω την αλήθεια τώρα… ορισμένα φαίνονται ανησυχητικά ρεαλιστικ! :(
Απριλίου 5, 2009 σε 4:37 μμ
Αυτό το είδατε; Η συζήτησή μας είναι παράνομη…
lol